________________
સામાન્ય રીતે કામ વગર આપણે ત્યાં આવવા માટે કોઈને સમય નથી. કંઈકેટલીય વિશેષતાને ધરનારા આત્માઓ જ્યારે જ્યારે આપણે ત્યાં આવે ત્યારે તેમનો સત્કાર વગેરે સબ્રમપૂર્વક કરવોએ ગૃહસ્થનો સામાન્યધર્મ છે. કોઈ આવે ત્યારે, કેમ આવ્યા છો? કોનું કામ છે?.... વગેરે પ્રથમ જ પૂછવું એ ઉચિત નથી. કોઈ આવે ત્યારે, “આવો ! બેસો ! ક્યાંથી આવો છો? કેમ આવવું થયું?....' વગેરે રીતે આવનાર વ્યક્તિને આવકારવી જોઈએ. “આવો, આવો ! કેટલા દિવસે આવ્યા...' વગેરે રીતે કરાતા સત્કારને સબ્રમવિધિ કહેવાય છે. આવેલ વ્યક્તિને જોતાંની સાથે જ “શું કરું ને શું ન કરું? !” આવા પરિણામપૂર્વક તેનું જે આતિથ્ય કરવું તે સભ્રમવિધિ વ્યવહારમાં આ બધું ખૂબ જ પ્રસિદ્ધ છે. આ વિષયમાં ખરેખર જ કોઈને કશું જ સમાવવાની જરૂર નથી. સંભ્રમ કોને કહેવાય એની આપણને બરાબર ખબર છે. માંદો માણસ હોય, શરીરની શક્તિ પણ ન હોય તોય માત્ર હોઠ ફફડાવીને અને આંખની નજરથી પણ સંભ્રમપૂર્વક આવકારતા હોઈએ છીએ. શરત એટલી જ છે કે આવનાર વ્યક્તિ ગમતી હોવી જોઈએ. સંભ્રમવિધિના પરીચય માટે નાના છોકરાઓ મામાને જે રીતે આવકારે છે તેને યાદ રાખીએ તો સંભ્રમવિધિનો સ્પષ્ટ ખ્યાલ આવશે. ગૃહે આવેલાને બહુમાનની નજરે જોતાં થઈએ તો ચોક્કસ જ “ગૃહમુપતે સઋવિધિ:' આ પદથી દર્શાવેલો સામાન્યધર્મ આરાધી શકાશે. બાકી તો દરેકને નકામા, ચોર-લૂંટારા, પડાવી લેનારા.... વગેરેની દષ્ટિએ જ જોઈશું તો ઉપર જણાવ્યા મુજબનો સંભ્રમવિધિસ્વરૂપ સામાન્યધર્મ પામી શકાશે નહિ.
