________________
જે બીજીવાર કે ત્રીજીવાર આવે તો આ ભવભ્રમણનો અન્ત આવ્યા વિના નહીં રહે. ચોક્કસ જ કોઈ દિવ્ય પ્રભાવે અચિન્ય એવા દાનધર્મના સામર્થ્યથી પથ્થરો રત્નરૂપે પરિણમ્યા છે.'
કહેવાનો આશય એટલો જ છે કે આ પ્રસંગ ઉપરથી સમજી શકાશે કે નિરાશસભાવે (કોઈ પણ જાતના સાંસારિક ફળની ઈચ્છા વિના) કરાતા ધર્મથી પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય બન્યાય તોપણ તેના યોગે મળનારી પૌગલિક સુખ-સામગ્રીમાં ધર્માત્માને આસતિ થતી નથી. આ રીતે સુપાત્રદાન પણ પ્રચ્છન્નપણે આપવાનું લગભગ શક્ય બનતું નથી-આવી સ્થિતિમાં અનુકંપાદાન વગેરેની પ્રવૃત્તિ તો પ્રચ્છન્નપણે ક્યાંથી શક્ય બનવાની? નામનાદિનો મોહ જતો કરવામાં નહિ આવે તો સામાન્યધર્મમાં જેનો પ્રથમ નિર્દેશ છે તે પ્રચ્છન્ન પ્રદાન સ્વરૂપ સામાન્યધર્મ કોઈ પણ રીતે આચરી શકાશે નહિ.
પ્રચ્છન્ન રીતે પ્રદાન કરતી વખતે આપણા ઘરે કોઈ આવે તો તેમને આવકાર આપવો જોઈએ-એ જણાવવા માટે શ્લોકમાં ગૃહમુ૫તે સઋવિધિ: નો ઉપદેશ છે. સામાન્ય રીતે આપણે ત્યાં કોઈ પણ આવે છે ત્યારે તે કામવિશેષને કારણે આવે છે. તેમનું કામ આપણને હોય કે ના પણ હોય, પરંતુ આપણું કામ તેમને હોય છે. આવી સ્થિતિમાં તેમનું કામ કરવાથી આપણને દાક્ષિણ્યગુણની પ્રાપ્તિ થાય છે, જે ધર્મસિધિનું બીજું લિફ્ટ છે. કોઈને પણ ઉચિત કામ કરવાની વૃત્તિને દાક્ષિણ્ય કહેવાય છે. આ વૃત્તિ હોય અથવા તો આ વૃત્તિ મેળવવાની ભાવના હોય તો ઘરે આવેલાને સદ્ભૂમપૂર્વક આવકારી શકાય.
