________________
અહીં તેમના ઘરે તેમનાં ધર્મપત્ની રાહ જોઈ રહ્યાં છે. સામેથી આવતા સ્વામીને જોઈને લેવા જાય છે. સ્વામીના માથે પોટલું જોઈને વિચારે છે કે પિતાશ્રીએ ઠીક ઠીક આપ્યું લાગે છે. પોતાના સ્વામી પાસેથી પોટલું લઈ લીધું અને કહ્યું કે “મારા પિતાજીએ આટલું આપ્યું હતું તો એક મજૂર કરી લીધો હોત તો ન ચાલત? જાતે શા માટે ઊંચકીને લાવ્યા?’ શેઠે કહ્યું કે “તારા પિતાજીએ શું આપ્યું છે-તે મારું મન જાણે છે.” એ સાંભળીને શેઠાણીને થયું કે “આટલું આપ્યા છતાં સન્તોષ નથી. ખરેખર જ જમાઈ અને યમ-બંન્ને કોઈ દિવસ ધરાય નહિ.” ઘરે આવીને ઉત્સાહપૂર્વક જમણની તૈયારી કરવા માંડી. હવે પોતાના પિતાજી દ્વારા ઘણું ધન મળ્યું છે એમ માનીને દુકાનેથી ઉધાર સામગ્રી લાવીને રસોઈ બનાવી, અને સ્વામીને જમવા બેસાડ્યા. ત્યાર બાદ “મારા પિતાજીએ શું આપ્યું છે તે હું જોઉં છું!' એમ કહીને બાજાની બીજી રૂમમાં પોટલું લઈ ગયા. ખોલીને જોવાથી અંદર અત્યન્ત કીમતી તેજસ્વી રત્નો જણાયાં. હર્ષના આવેગપૂર્વક રત્નો આપ્યાં, રત્નો આપ્યાં' એમ સંભ્રમપૂર્વકનાં તેમનાં વચન સાંભળી શેઠ વિચારે છે કે શું કહેવું આ મુગ્ધ સ્ત્રીને પથ્થર અને રત્નનો ફરક પણ એ સમજી શકતી નથી.' જમવાનું પતી ગયા પછી શેઠ ત્યાં ગયા. પથ્થરના બદલે રત્નો જોઈને ક્ષણવાર શેઠ આશ્ચર્ય પામ્યા. પત્નીની પાસે બેસીને ઘરેથી નીકળીને સાસરે જઈને ઘરે પાછા આવ્યા ત્યાં સુધીનો સમગ્ર વૃત્તાન્ત શેઠે જણાવ્યો. મુનિભગવન્તને દાન આપ્યાની વાત વિસ્તારથી સમજાવતાં કહ્યું કે “પ્રિયે ! મુનિભગવન્તને દાન આપતી વખતે જે ભાવ આવ્યો હતો તેનું શું વર્ણન કરું ! એવો ભાવ
( ૨૪ -
