________________
ન હતી. પરન્તુ પુણ્યનો ઉદય ધીરે ધીરે ક્ષીણ થવાથી અર્થ અને કામ ક્ષીણ થવા માંડ્યા. થોડા કાળ પછી તો એવી સ્થિતિ આવી લાગી કે સવારે સાંજની ચિંતા અને સાંજે સવારની ચિંતા કરવાનો વખત આવ્યો. સાત પેઢીએ પણ ન ખૂટે એવી સંપત્તિ એક ટંક ચાલે એટલી પણ રહેવા ન પામી. પરંતુ આવી સ્થિતિમાં પણ શેઠની ધાર્મિક વૃત્તિમાં કોઈ જ ફરક ના પડ્યો. શ્રી વીતરાગ પરમાત્માના પરમતારક શાસનના પરમાર્થને પામેલા હોવાથી સંપત્તિનો અભાવ વિપત્તિનું કારણ ન બન્યો કે ધાર્મિક શ્રદ્ધાને વિચલિત કરનારો ન બન્યો. પુણ્યથી મળેલી લક્ષ્મી પુણ્ય પૂરું થવાથી જાય-એમાં આશ્ચર્ય ન હતું. જીવના અને જડ પદાર્થોના સ્વરૂપને જેઓ પરમાર્થથી જાણે છે તેઓને આવી સ્થિતિમાં કોઈ શોક થતો નથી, એ થવાનું કારણ પણ નથી.
આવી વિષમ સ્થિતિમાં એકવાર શ્રી ગુણસાર શ્રેષ્ઠીને તેમનાં ધર્મપત્નીએ કહ્યું કે-“મારા પિતાજી પાસે જઈ આવો; ચોક્કસ જ તેઓ તમોને થોડું-ઘણું ધન આપશે'; તે વખતે ‘શ્રી ગુણસાર શેઠે તેમને જણાવ્યું કે “આવી સ્થિતિમાં ત્યાં ન જવાય'. પરંતુ પોતાની પત્નીની હઠના કારણે શ્રી ગુણસાર શ્રેષ્ઠીએ પોતાના સસરાને ત્યાં જવાનું સ્વીકાર્યું. ત્રણ દિવસનો રસ્તો હતો. ચાલીને જ જવાનું હતું. “પહેલા દિવસે ઉપવાસ; બીજે દિવસે પારણું, ત્રીજે દિવસે ઉપવાસ અને ચોથે દિવસે પોતાના પિતાજીને ત્યાં પારણું કરશે-” આવી ગણતરીથી પત્નીએ એક દિવસનું ભાતું બાંધી આપ્યું. તે લઈને શ્રી ગુણસાર શેઠે સાસરે જવા પ્રયાણ કર્યું. પહેલા દિવસે તો ઉપવાસ હતો;
- ૨૧
