________________
દાનના ઉદ્દેશની સિદ્ધિને કરનારાં નથી. નામના-કીર્તિ આદિના ઉપાર્જન માટે દાન નથી. પરિગ્રહની આસતિને દૂર કરવાના આશયથી પ્રવર્તેલા દાનધર્મથી જો નામનાદિના ઉપાર્જનની જ ભાવના હોય તો તે ખૂબ જ ખરાબ છે. ‘નામનાદિ માટે પણ દાન કરે છે ને?' –આવું વિચારવાના બદલે ‘દાનથી નામનાદિ મેળવે છે આવું વિચારવું જોઈએ. લાડવામાં ઝેર છે અને ઝેરવાળા પણ લાડવા છે-આ બેમાં જે ભાવ છુપાયો છે તેને પારખી શકનારને ઉપર જણાવેલી વિચારણાઓના ભેદને સમજાવવાની જરૂર નથી. તેઓ તે બંન્ને વચ્ચેનો ભેદ બરાબર સમજી શકે છે.
દાનની પ્રચ્છન્નતાની અનિવાર્યતા સમજવા શ્રી શાલિભદ્રજીનું દષ્ટાન્ત યાદ રાખવા જેવું છે. પૂર્વભવમાં તદ્દન દરિદ્ર અવસ્થામાં રડી-રડીને લોકોની મહેરબાનીથી ખીર મેળવી હતી. એ વાપરતાં પૂર્વે પોતાને ત્યાં પધારેલા તપસ્વી મુનિ મહાત્માને પોતાની થાળીમાંની બધી જ ખીર વહોરાવી દીધી. ત્યારે બીજી ખીર છે કે નહિ તેમ જ પોતાને વાપરવા મળશે કે નહિ તેની ખબર ન હતી. તેમ છતાં પોતાની માતાને પણ તેમણે કહ્યું નથી કે મેં ખીર વહોરાવી દીધી છે. આ પ્રચ્છન્ન સુપાત્રદાનના અચિન્ય સામર્થ્યથી ઉપાર્જેલા પુણ્યાનુબન્ધી પુણ્યના કારણે શ્રી શાલિભદ્રજી સ્વરૂપે તેઓ જમ્યા. તેઓશ્રીની ઋદ્ધિને યાદ કરનારાઓએ; તેઓશ્રીએ પૂર્વભવે આપેલ પ્રચ્છન્ન સુપાત્રદાનને પણ યાદ રાખવું જોઈએ. આજે આ વિષયમાં ખૂબ
ઔદાસીન્ય સેવાય છે. પાપ પ્રચ્છન્નપણે કરવાના સ્વભાવવાળા પણ દાન પ્રચ્છન્નપણે આપતા નથી ! જ્ઞાની ભગવન્તો તો
( ૧૯ )
