________________
(૮૮) સિત વરતાર્થો ગરષ્ટનેમિ ” ઉપરની શ્રુતિને પણ એવો અર્થ છે કે, વિધ્રરૂપી સપને વિનાશ કરવામાં ગરૂડ સમાન એવા આરષ્ટનેમિ નામનાં બાવીશમાં તીર્થકર અને શાંતિ
અહીં કોઈ એવી શંકા કરે કે, બીજા સઘળા તીર્થકરોને છોડીને બાવીશમાં તીર્થકર શ્રી નેમિનાથજીની શા માટે રસ્તુતિ કરી છે તે તે શંકાનું સમા ધાને એવી રીતે છે કે, જે વખતે વેદની સંહિતા, શુકલ યજુર્વેદના બ્રાહ્મણ ગ્રંથ, તથા આરણ્યકો રચવામાં આવ્યાં, તે વખતે શ્રીકૃષ્ણના કાકા સમુદ્રવિજયના પુત્ર અરિષ્ટનેમિ નામના બાવીસમા તીર્થંકર વિદ્યમાન હતા. તેમણે દીક્ષા લીધી હતી, તથા તીર્થ પ્રવર્તાવ્યું હતું, અને તેથી જ તે બાવીશમાં તીથંકરની સ્તુતિ કરવામાં આવેલી છે.
વળી તૈતરીય આરણ્યકના ચેથા પાઠકના પાંચમા અધ્યાયના સત્તરમાં મંત્રમાં પણ પ્રગટ રીતે અરિહંતપ્રભુની (જિનેશ્વરની) નીચે પ્રમાણે સ્તુતિ કરેલી છે.
ફન વિમર્ષનાથ-ઈત્યાદિ. વળી એજ આરણ્યકના દશમાં પ્રપાઠકના ત્રેસઠમાં અનુવાદમાં સાયનાચાર્ય લખે છે કે,
कथाकोपनिोत्तरासं-गादीनामथ त्यागिनः ।
થાનાતટૂષા, નિગ્રંથ નિવારણાઃ ||
ઉપરના પાઠને ભાવાર્થ એવો છે કે, કંથા, લંગોટી તથા ઉત્તરાસંગાદિકના ત્યાગી, તથા જેવી રીતે જન્મેલા તેવી રીતે જ નગ્નરૂપને ધારણ કરનારા નિગ્રંથ (જનસાધુએ) પરિગ્રહ વિનાના હોય છે.
ઉપર વર્ણવેલું લક્ષણ જિનકલ્પી સાધુઓને લગતું છે. વળી નિગ્રંથ શબદ પણ માત્ર જૈનશાસ્ત્રમાં જ જૈન સાધુના અર્થમાં આવે છે, અને બીજા કોઈ પણ દર્શનના શાસ્ત્રમાં તે શબ્દ આવતો નથી. પ્રેફેસર મણિલાલ નભુ. ભાઈ પણ પિતાના સિદ્ધાંતસાર નામના પુસ્તકમાં લખે છે કે, બ્રાહ્મણોના પ્રા. ચીન ગ્રંથોમાં જૈન શબ્દ લખતા નહોતા. પણ તેમને બદલે “વિવસન, નિર્મથ, દિગંબર, વિગેરે શબ્દ લખવામાં આવતા હતા.
વળી પશ્ચિાત્ય વિદ્વાને માંહેલા ફેસર હર્મન જે કેબી, તથા મેક્ષ
Aho ! Shrutgyanam
