________________
(૬૪)
સ તે પર્વતપર ાય, તે યાંજ રહે. તેના ચાવની કાઇ પણ ઇલાજ નથી. તે સાંભળી દયાળુ શેઠે વિચાર્યું કે, હુંજ તે કાર્ય કરૂં, કે જેથી આ સર્વ લોકોને બચાવ થાય. એમ વિચારિ શેઠ પર્વતના શિખરપર ગયા, તથા ત્યાં જિનપ્રતિમાને નમસ્કાર કરી ચારે શરણા અંગીકાર કર્યું. વળી સાગારી અ સણુ કરીને તેણે ત્યાં રહેલાં નગારાં જોરથી વગાડ્યાં. નગારાંનો અવાજ ક્ તાંજ ચુક્યાના ભારડ પક્ષીએ ઉડ્યાં, અને તે વાયુના વેગથી સર્વે વહાણે ત્યાંથી આગળ ચાલતાં થયાં, અને અનુક્રમે ભરૂચને કિનારે આવ્યાં,
અનુક્રમે તે બાબતની પાટણમાં ખાર મળવાથી સર્વ લોકો ચિંતાતુર થયા. તે વખતે સધળા રાજ્યાધિકારિગાએ એકઠા થઇ કુમારપાળ રાખ્તને વિનતિ કરી કે, હે વામી મેરદત્ત શેઠને કઇ પણ સંતાન નથી, માટે તેની સધળી દેત આપ સ્વાધિન કરે? તે સાંભળી વ્રતધારી રાજાએ કહ્યું કે, એવી રીતનું દ્રવ્ય લેવું મને ક૨ે તેમ નથી. રાજ્યાધિકારીઓએ કહ્યું કે, આગળના થએલા સિદ્ધરાજ આદિક રાવે રાજાએ અપુત્રિઓનું દ્રવ્ય લીધેલું છે, તે તેમ કરવામાં કશે। અન્યાય નથી. તે સાંભળી કુમારપાળે કહ્યું કે, જેને બા દીવાળીએ થયેા હાય, તેના પુત્રે પણ શું દીવાળી થવું જોઇએ ? માટે ન્યાયી રાજાએ કદાપિ પણ પરનું દ્રવ્ય લેવું જોઇએ નહી. એવી રીતે રાજાને નિશ્ચલ જાણી મત્રીઓએ તેમને કહ્યું કે, હું સ્વામી! આપ તેનું દ્રવ્ય ગ્રહણ નહીં કરો, પણ તેના ધરમાં એક ભવ્ય જિનમંદિર છે, તેનાં દ ર્શન કરવા ચાલે ? તે સાંભળી રાજા હર્ષિત થઇને ગેરદત્તને ઘેર ગયા. ત્યાં રન્નજડિત સુવર્ણના સ્તંભોવાળુ જિનમ ંદિર ોઇ રાજાને અત્યંત આદ થયું, કુબેરદત્તની માતા ગુણુને પુત્રવિયેગના દુ:ખથી રડતી જોઇને દયાછુ કુમારપાળ રાજાએ તેણીને દિલાસો આપી કહ્યું કે, હે માતાજી ! જૈનધર્મ ના પસાયથી તમારા પુત્ર અહીં કુશલક્ષેમે આવશે, તેની તમે જરા પણ ચિંતાકિર કરો નહી.
એવી રીતે જેટલામાં રાજા તેણીને દિલાસો આપે છે, તેટલામાંજ કુખે. રદત્ત શેઠ વિમાનમાં બેસી ધણી ઋદ્ધિ સહિત આકાશ માર્ગે ત્યાં આવી પહેાંચ્યા, અને રાજાને પેાતાને ઘેર આવેલા જોઇ, ધન્ય માની નમસ્કાર કર્યાં. કુએરદત્તને કુશલક્ષેમે આવેલા જોઇ સઘળા કુટુંબના હર્ષના તેા પાર પણ રહ્યા નહી.
ત્યારબાદ રાજાએ કુબેરદત્તો સધળે વૃત્તાંત પૂછવાથી તે કહેવા લાગ્યે
Aho! Shrutgyanam