Jain Dharm no Prachin Itihas Part 02

SR No.: 009123
Original Sutra Author: N/A
Author: Hiralal Hansraj
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj
Total Pages: 202
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 73

(૬૩)
અવાજ સાંભળ્યા. ત્યારે રાન્નએ મધુર સ્વરથી પૂછ્યું કે, આ સમયે અહીં કરૂણા રસવાળુ રૂદન કાણું કરે છે? તે સાંભળી આચાર્ય મહારાજે કહ્યું કે, જેણીએ તમેને વેદના કરી હતી, તે તમારી કુલદેવીને અહીં બાંધાને લાવ વામાં આવેલી છે, અને તે અહીં પેાતાના પાપોનાં ફળ ભાગવે છે. ત્યારે રાજાએ હાથ જોડી ગુરૂમહારાજને વિનંતિ કરી કે, હું ભગવન્ ! તે બિચારી તે નિર્બળ સ્ત્રીજાતિ છે, અને આપ તે મહા પરોપકારી છે, માટે તેણીના પર કૃપા લાવી તેણીને મુક્ત કરે? તે સાંભળી આચાર્યમહારાજે કહ્યું કે, હે રાજન । તે તારી કુલદેવી જો આજથી માંસભક્ષણુને ત્યાગ કરે, અને તારા રાજમાં જે કઇ ગુપ્ત રીતે હિંસા કરે, તેની ખાર પહાંચાડે, તેજ તેણીને હું ધનમુક્ત કરૂં તે સાંભળી કુમારપાળ રાજા પેાતાની કુલદેવી પાસે ગયા, અને તેણીને સમજાવવા લાગ્યા કે, આચાર્યમહારાજ જેમ કહે છે, તેમ જો તું કરે, તેજ તારાં આ ધનપાસ હ્યુકે તેમ છે. પછી તે કુલદેવીએ તેમ કરવાની કબુલાત આપ્યાર્થી તેણીને આચાર્યમહારાજે બંધનમુક્ત કરી.
એક દહાડે કુમારપાળ રાજા જ્યારે કાયાત્સર્ગ ધ્યાનમાં હતા, તે સમયે એક માડે! તેમના પગે આવીને ચેટી રÀા કાર્યોત્સર્ગ પાળીને તેમણે તે મકાડાને ઉખેડવા માંડયે, પણ તે ઉખડયા નહી. ત્યારે દયાળુ રાજાએ તે જગાએથી પેાતાનું માંસ છેદીને તે મકેડાને દૂર કર્યું..
કુમારપાળ રાજાના સમયમાં પાટણમાં એક કુબેરદત્ત નામે બાર વ્રત્ત ધારી કરોડપતિ શ્રાવક વસતે। હતેા. એક દહાડા તે શ્રાવક પેાતાના પાંચસા વહાણેા ભરીને રન્નીપ્રતે ચાલ્યું. દૈવયેગે માર્ગમાં તેના વહાણા સમુદ્રની વચ્ચે આવેલી પર્વતેની ખીણમાં દાખલ થયાં; તે જોઇ સધળા ખલાસીએ અત્યંત ચિંતાતુર થયા. તેએએ ઘણા ઉપાયે કર્યું, પણ ત્યાંથી વહાણા ગળ ચાલી શકયાં નહી
એટલામાં કે માણસે આવી તે કુબેરદત્ત શેઠને કહ્યું કે, આ પર્વતના શિખરપર એક જિનમંદિર છે, તે જિનમંદિરમાં એક નગારાંની જોડી છે. વળી તે પર્વતની ગુફાઓમાં કેટલાંક ભારડ પક્ષએ વસે છે. હવે કાક માણસ જે આ પર્વતપર ચડી, ત્યાં જિનમંદિરમાં રહેલાં નગારાં વગાડે, તે ગુફામાના સર્વ ભાર ડપક્ષીઓ ઉડે, અને તેના ઉડવાથી ઉપન્ન થએલા યાયુના વેગે કરીને આ સઘળાં વહાણે અહીંથી આગળ ચાલી શકે તેમ છે. તે શિવાય ીજો કેાઇ પશુ ઉપાય નથી. પણ તેમાં એટલું દુઃખ છે, કે જે ચા
Aho! Shrutgyanam