________________
( ૩૬ )
તે નાગપુર નામના નગરમાં એક ધનદ નામને વિષ્ણુક વસતા હતા. પૂર્વ ભવના કાઇક પાપના ઉદથથી તે નિર્ધન થયેા હતેા, અને તેથી રાતદહાડા ચિંતાતુર થઇ અત્યંત ખેદ પામતેા હતેા. એક દહાડા તેણે ધરની ભૂમિ ખાદી બ્લેઇ તે તેમાંથી કોલસાના મેટા ઢગ નિકળી પડયેા; તે સઘળા કાલસા એકઠા કરીને તેણે આંગણામાં ઢગલા કરી રાખ્યા. એટલામાં ત્યાં સેામદેવ મુનિ ગુરૂ સહિત ગેાયરી માટે આવ્યા, અને ધર્મલાભ દીધા. મુનિને જોઇ ધનદ તથા તેની સ્ત્રીએ ખેદ પામી ગદગદ કંઠે કહ્યું કે, હે ભગવન્ ! આ સમયે આ ગરીબ અને નિભાગી શ્રાવકો ઘેર ઘેસ તૈયાર છે. તે આપ જેવા મુનિરાજને કેમ અપાય ? તે સાંભળી સેગદેવ મુનિએ ગુરૂમહારાજને ગુપ્ત રીતે કહ્યું કે, હે ભગવન્ ! આ શેઠના ઘર આગળ તે સેનામે હારાના ઢગ પડેલે છે, છતાં તે ઘેસ વહેારાવે છે, માટે કૃપા લાગે છે. તે સાંભળી ગુરૂમહારાજે તુરત તે સામદેવ મુનિને તે કાલસાના ઢગપર બેસાવ્યા, અને તેમના પ્રભાવથી તે કાલસાને ઢગ તુરત સેાનામે હારારૂપ થઇ ગયા. તે બેષ્ઠ ધનદ રોડ અત્યંત હિ ધૃત થયા, અને ગુરૂમહારાજને ચરણે નમી કહેવા લાગ્યો કે, હું ભગવન્ ! આજે આપના પસાયથી મેં મારી ગત લક્ષ્મી મેળવી છે. આજ દન સુધિ ફોઇ પાપના ઉદયથી હું નિધન રહ્યા હતેા. અને તેથી જગતમાં મને કાઇ પણ લેખવતું નહીં. કેમકે, નિર્ધન માણુસ પર કોઇ પ્રેમ રાખતું નથી, ધન વિનાના માણુસ જગાજગાએ અળખામણા થાય છે, ધન વિના ધર્મકાર્ય પણ સૂજતું નથી, માતપિતા પણ નિધન પુત્રપર પ્રેમ રાખતાં નથી. ખરેખર નિર્ધન માણસ આ જગતાં મૃત્યુ પામેલાં મડદાં સરખા છે, માટે
આ સંસારમાં ધન શિવાય ખીજું કઈ પણ અધિક નથી. તે ધન આજે હું આપના પસાયથી પામ્યા છું. માટે હવે આપ આ મહા પ્રભાવિક શ્રી સેમદેવ મુનિરાજને આચાર્ય પદવી આપે ? અને તે માટે સઘળા મહોત્સવ હું કરીશ. ગુરૂમહારાજે પણ ઞામદેવ મેરાજને યોગ્ય જાણી ત્યાં મહોત્સવપૂ બેંક આચાર્યપદવી આપી તેમનું હેમચંદ્રાચાર્ય નામ પાડયું.
તરફ ચાલ્યા; ત્યાં
હવે એક દહાડો તે શ્રી હેમચંદ્રાચાર્ય કાશ્મીર દેશ સરસ્વતી દેવીએ સન્મુખ આવી તેમને વરદાન આપ્યું. એક દહાડા ગુરૂન હારાજે તેમને સિદ્ધચક્રને દેવાધિષ્ઠિત મત્ર આપ્યા, અને તેમણે પણ ધ્યાન પૂર્વક તે મનનું આરાધન કર્યું.
એક દહાડે શ્રી દેવેદ્રસુરિ, મલયગિરિજી તથા શ્રીહેમચદ્રાચાર્યે એ ત્રણે
Aho! Shrutgyanam