________________
(૩૭)
પુણ્યશાળી જીવા કુમાર નામના ગામ પાસે આવી પહોંચ્યા. ત્યાં એક ધાબી લુગડાં ધોઇને નદી કિનારાપર સૂકાવતે હતા. તે લુગડાંની વચ્ચે એક ચીરની આસપાસ ! ભમરાએ ગુંજારવ કરી રહ્યા હતા. એવી રીતની ભમરાએથી વીંટાએલી સાડીને જોને. હેમચંદ્રાચાર્યજી ઘણાજ હર્ષ થા; અને તેથી તેમણે તે ધેાખીને પૂછ્યું કે, આ ચીર કોનું છે? ત્યારે ધોળીએ પણ તેમને નમસ્કાર કરી કહ્યું કે, હે મુનિરાજ ! આ ગામના અધિકારીની રતવતો નામની સ્ત્રીનું આ સીર છે. તે શ્રી પદમણી તથા મહાસતી છે. તે સાંભળી હેમચંદ્રાચાર્યે તે આધકારીને ઘેર આવી ધમલાભ આપ્યું. અધિકારીએ પણ ઉઠીને ભાવથી તેમને નમસ્કાર કરી ત્યાં ઉતરવામાટે વિનતી કરી, તેમને નિવેદ્ય સ્થાનક આપ્યું, પછી ત્યાં તે ત્રણે મુનિરાલ્વેએ ચતુમાસ કરી ધર્માપદેશ આપી અધિકારીને રજિત કર્યો. ચતુમાસ સપૂર્ણ થયા બાદ તે મુનિ
એ જ્યારે ત્યાંથી વિહાર કરવાની તૈયારી કરતા હતા ત્યારે તે અધિકારીએ હાથ જોડી તેમને વિનંતી કરી કે, 'હે ભગવન્ ! આપ મારા લાયક કઇ કાર્ય ફરમાવે. આપનાપર મને ઘણા પ્રેમ લાગ્યા છે. તે સાંભળી દેવેદ્રસૂરિએ તેને કહ્યું કે, આપની સાથે અમારે એક કાર્ય છે, પણ તે કહેતાં અમારી છા ઉપડતી નથી. કારણકે, તે કાર્ય ધણું શરમભરેલું છે, પણ અમારી વિધા તે તે કાર્યથીજ સિદ્ધ થાય તેવું છે. ત્યારે તે અધિકારીએ કહ્યું કે, હે ભગવન્ ! જે કાર્ય આપ કુરમાશે! તે હું કરવાને તૈયાર છું. ત્યારે આચાર્ય મહારાજે કહ્યું કે, તમારી સ્ત્રી કે જે પદમણી છે, તે વસ્રરહિત નગ્ન થઇને રહે, અને તેણીની સમક્ષ અમારે ગુરૂમંત્રથી વિદ્યા સાધવાની છે. તે સમયે તમારે ખુલ્લી તલવાર લેખને ઉભા રહેવું, અને તેમ કરવામાં જો અમે મન, વયન કે કાયાથી ચૂકીએ, તે તારે અમેને તલવારથી હણવા. મુનિએના ગુણાથી રજિત થએલા તે અધિકારીએ તે વચન અંગીકાર કર્યું, અને ત્યાંથી તે ત્રણે આચાયો ગિરનારપર ગયા. ત્યાં તે પદમણી સ્ત્રીની અને જિનપ્રતિમાની સમક્ષ તે આચાર્યો વિદ્યાનું સાધન કરવા લાગ્યા, અને તે અધિકારી હાથમાં ખુલ્લી તલવાર લઇ ઉભા રહ્યા. તેજ વખતે ત્યાં વિમલેશ્વર યક્ષ પ્રત્યક્ષ થયા, અને મુનિઓને કહેવા લાગ્યા કે, તમે વરદાન માગે. ત્યારે દેવેન્દ્ર સૂરિએ કહ્યું કે, હે દેવ ! મારે કાંતિનગરથી શ્રીસેરિસમા નામના ગામમાં જિનપ્રાસાદ લાવવું છે, માટે મને તેવી વિધા આપે ? શ્રીમલયગિરિજીએ કહ્યું કે, મને સિદ્ધાંતાની ટીકાઓ રચવાની શક્તિ આપે ? શ્રી હેમચંદ્રાચાર્યજીએ
Aho! Shrutgyanam