________________
જિનમંદિરના દ્ધાર માટે આપ આ દ્રવ્ય ગ્રહણ કરો ? ત્યારે સાજન તેમને કહ્યું કે, હે શેઠજી ! હવે આપના દ્રવ્યનો ખપ નથી, આપે ખરેખર અને વસર સાંચવી મારા પર મોટો ઉપકાર કર્યો છે. તે સાંભળી ભીમાશાહે કહ્યું કે, હે મંત્રીશ્વર ! જે દ્રવ્ય મેં નિર્માલ્ય કર્યું છે, તે હવે હું મારા ઉપયોગમાં લઈશ નહીં, કેમકે શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કે, જે માણસ દેવદ્રવ્યનું ભક્ષણ કરે, તથા પરસ્ત્રીગમન કરે તે સાતમી નરકે જાય. તે સાંભળી સાજદે મે તે દ્રવ્ય અમૂલ્ય હાર કરાવી શ્રી નેમિનાથ પ્રભુની મૂર્તિના કંઠમાં પહેરાવ્યો. ત્યારબાદ સાજનદે મંત્રિ તથા સિદ્ધરાજ બન્ને પાટણ જઈ માં સુખેથી રહેવા લાગ્યા.
કેટિક ગણની જ શાખામાં થએલા ચંદ્રગચ્છમાં દિન્નસૂરિ નામે આચાર્ય થયા; તેમની પાટે યશોભદ્રસૂરિ, તેમની પાટે પધસૂરિ, તેમની પાટે ગુશુસેનસૂરિ તથા તેમની પાટે દેવચંદ્રસૂરિ નામે આચાર્ય થયા. એક દહાડે તે શ્રી દેવચંદ્રસૂરિ ધંધુકા નામના નગરમાં આવ્યા. તે નગરમાં ચાચાશાહ નામે એક મેઢ જ્ઞાતિને વણિક વસતો હતો, તેને ચાહરી નામે સૌભાગ્યવતી સ્ત્રી હતી. એક દહાડે રાત્રિએ તેણીએ એવું સ્વમ જોયું કે, મેં એક અમૂલ્ય ચિંતામણિરત ગુરૂ મહારાજને સમર્પણ કર્યું. તે સ્વમના ફળ માટે તેણીએ
જ્યારે ગુરૂમહારાજને પૂછયું ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, હે શ્રાવિકા ! તમેને એક મહાપુણ્યશાળી પુત્ર થશે, પણ તે દીક્ષા લેઈ જૈનધમની મોટી ઉન્નતિ કરશે, તથા જગતમાં ઘણે જશ મેળવશે. એમ કહી ગુરૂમહારાજ અન્ય દેશમાં વિહાર કરી ગયા. અહીં તે ચાહરી સ્ત્રીએ પણ નવ માસ સંપૂર્ણ થયે કાર્તિક શુદ પુર્ણિમાને દિવસે એક મહાતેજસ્વી પુત્રને જન્મ આપે. તે વખતે એવી આકાશવાણી થઈ કે, આ ભાગ્યશાળી પુરૂષ સંયમ લેઇને જિનશાસનને દીપાવસે માતપિતાએ પણ ઉત્સવ પૂર્વક તેનું ચંગદેવ નામ પાડયું. હવે તે ચંગદેવ કુમાર જ્યારે પાંચ વર્ષનો થયો ત્યારે અવસર જાણીને દેવચંદ્રસૂરિજી પણ ત્યાં પધાર્યા સકળ સંઘની સાથે ચાકરી પણ પિતાના પુત્ર ચંગદેવને સાથે લઈને આચાર્ય મહારાજને વાંદવા ગઈ. તે વખતે ચંગદેવ ગુરૂ મહારાજના આસન પર ચડી બેઠે. ત્યારે આચાર્ય મહારાજે ચારીને કહ્યું કે, હું શ્રાવિકા ! તમે તે દિવસનું વચન યાદ લાશને અમે તે પુત્ર ભાવસાહિત વોરાવી આપે ? તે સાંભળી ચાહી શ્રાવિકાએ કહ્યું કે, હે પૂજ્ય. આપ વિચારો કે મારે ભરતાર મિથ્યાવી છે, માટે મારાથી તે પુત્ર શી રીતે દીધો જાય? કેમકે તેમ કરવાથી મારો ભરનાર અસંત ગુસ્સે થાય. ત્યારે મળી
Aho ! Shrutgyanam