________________
(૩૨)
વિચાર્યુ કે, ખરેખર આ સાજનદે પુણ્યશાલી છે, તેણે ઉત્તમ પુણ્યનું કાર્ય કર્યું છે. માટે તેમાં આપણે મદદ આપવી જોઇએ. એમ સધળા શાહુકારા વિચાર કરતા બેઠા હતા, એટલામાં એક ભીમ નામને શેઠ ત્યાં આવી ચડયા. તેના શરીરપર મેલાં અને ફાટા બુટાં કપડાં હતાં, પગમાં પેહેરવાને પગરખાં પણ નહાતાં, મસ્તકપુરની પાધડી તે તેના દાદાના વખતનીજ જાણે હેય નહીં એવી છતું થઇ ગઇ હતી. મંડળ કરી બેઠેલા સધળા શાહુકારાને પ્રણામ કરી તેણે કહ્યું કે, હું મહાજન ! આપ અહીં શા માટે એકઠા થયેલા છે ? ધર્મના કાર્ય માટે જો કષ્ટ દ્રવ્યના ખપ હોય તે આ સેવકને ફરમાવશે. હું પણ મારી શક્તિ મુજળ આપીશ. તેના તેવાં વચને! સાંભળી કેટલાક ઉછાંછળા શાહુકારા ખડ ખડ હસીને એલી ઉઠ્યા કે જીએ ભાઇએ !! આ આઠ ક્રેડને ધણી આવી પહોંચ્યા છે; તે હવે સઘળુ દ્રવ્ય આપશે. વળી તેને આ વેશજ કહી આપે છે કે, તેના ઘરમાં કરાડે સેનામે હારે ખડકી પડી છે. કેટલાક ગંભીર મનના શાહુકારાએ તેની આગતાસ્વાગતા કરીને તેને પાસે બેસાડયે.
પછી તે સઘળા શાહુકારે તે છણાહારના દ્રવ્ય પેટે રકમા ભરાવવા લાગ્યા; અને તે ખરડા જ્યારે તે ભીમાશાહના હાથમાં આપ્યા, ત્યારે તેણે સર્વને વિનતિ કરી કે આ જીર્ણોદ્ધાર માટેનું સઘળું દ્રવ્ય આપ સાહેબેની કૃપાથી હું એકલાજ આપીશ. માટે આપ કૃપા કરીને મને એકલાનેજ તે આદેશ આપશે. એવી રીતનાં તેનાં વિનય ભરેલાં તથા મિષ્ટ વચને સાંભળીને સર્વે શાહુકારાએ તેને તે આદેશ આપ્યા. પછી તે ભીમાશાહ શેઠ સાજનદેને પેાતાને ઘેર તેડી ગયે!, તથા ઉત્તમ ભેાજન કરાવ્યા બાદ સેનામાહારાના અને રત્નેાના ઢગલા બતાવી કહ્યું કે, આપને જેટલું દ્રશ્ય જોઇએ તેટલું સુખેથી
૨ે ? ત્યારે સાજનદેએ હાથ જોડી તેને કહ્યું કે, હું શેઠજી! હાલમાં તે! મારે દ્રવ્યને ખપ નથી, પણુ જ્યારે રાજા માગશે ત્યારે આપજે. ધન્ય છે તમારાં માતપિતાને કે જેમણે તમારા જેવા ઉદાર પુત્રને જન્મ આપ્યું છે. એવી રીતનાં મિષ્ટ વચનેથી તેને સતૈષીને સાજનદે પેાતાને સ્થાનકે ગયા.
હવે અહીં કાઇક ચુગલખોરે સિદ્ધરાજ પાસે ચાડી કરી કે, હે સ્વામી ! સાજનદેએ તે આપનું સધળું દ્રવ્ય એક જિનમંદિર બાંધવામાં ખરચીને પેાતાનું નામ પ્રસિદ્ધ કર્યું છે, તે સાંભળી કોપાયમાન થએલા રાજાએ પેતાના માણસાને હુકમ કર્યો કે, તમેા તે સાજનદેને બાંધીને અહીં મારી પાસે લાવા? સુભટાએ પણ સારડમાં જઇ સાજનદેને કહ્યું કે તમેને રાજા ખેલાવે છે, માટે
Aho! Shrutgyanam