________________
૧૦
श्री-गुरु वन्दन-भाष्यम् गुरु वंदणमह तिविहं तं फिट्टा छोभ बारसाऽऽवत्तं । सिस्नमणाइसु पढमं पुण्ण खमा समण दुगि बीअं ॥१॥ जह दूओ रायाणं नमिउं कज्जं निवेइउं पच्छा । विसज्जिओ वि वंदिय गच्छइ, एमेव इत्थ दुगं ॥२॥ आयास्स उ मूलं विणओ, सो गुणवओ य पडिवत्ती, सा य विहिवंदणाओ, विही इमो बारसावत्ते ॥३॥ तइयं तु छंदण-दुगे तत्थ मिहो आइमं सयल-संधे। बीयं तु दंसणीण य पयट्ठियाणं च तइयं तु ॥४॥ वंदण चिइ किइकम्मं पूया कम्मं च विणय कम्मंच।
८
3 २१
૧ ૩.
१४
कायव्वंकस्सव?केणवाविकाटे
- ૧ ૧ ૧ ૨ मलकस्सवकणववि काह
?कइ-खुत्तो?॥५॥
कइओणयं? कइसिरं! कहिँव आवस्सएहिंपरिसुद्धं ? । कइ दौस-विप्पमुक्कं किइकम्मं कीस कीड़ वा?॥६॥