________________
આગળ વધતાં, રસ્તામાં સીસાની મોટી ખાણ તેમના જોવામાં આવી. લોખંડ કરતાં સીસું વધુ કિંમતી છે. તેથી ચાલો લોખંડને પડતું મૂકીને આપણે સીસાના ભારા બનાવીને લઈએ. એ પ્રમાણે વિચાર કરીને તે વેપારીઓએ પોતાના લોખંડના ભારા ત્યાં જ પડતા મૂકીને નવા સીસાના ભારા તૈયાર કર્યા.
પણ તેમાંનો એક વેપારી મૂઢની જેમ એક જ ઊભો રહ્યો. તેણે ન તો લોખંડનો ભારો નીચે મૂકયો કે ન તો સીસાનો નવો ભારો તૈયાર કર્યો !
સહવર્તી વેપારીઓ તેને કહે છે કે, અલ્યા ! આવી મૂર્ખામી કેમ કરે છે? જલદીથી લોખંડનો ભારો ફેંકી દે અને સીસાનો ભારો લઈ લે. મોડું થાય છે. વગેરે વાક્યો વડે પેલા વેપારીને ખૂબ જ સમજાવ્યો પણ તે વેપારી તો અન્ય વેપારીઓને કહેવા લાગ્યો કે, હે મિત્રો ! તમે પણ કેવી વાત કરો છો? કેટલે દૂરથી તેને ઊંચકીને હું લાવ્યો છું. વળી કેટલી બધી મજબૂતાઈથી મેં તેને બાંધ્યો છે. મારી આ બધી મહેનત શું મારે નકામી કરી નાંખવી ? માટે મારું મન હવે આ લોખંડના ભારાને છોડવાનું નથી. તેથી તમે બધાએ ભલે લોખંડના ભારાને છોડવાનું મૂર્ખામીભર્યું કાર્ય કર્યું ! પણ હું તો તેવું ભૂખમીભર્યું કામ કરવા માંગતો જ નથી. હું કાંઈ તમારી જેમ લોખંડના ભારાને છોડીને સીસાનો ભારો લેવાનો નથી !
બધા તેનો કદાગ્રહ જોઈને આગળ વધ્યા. રસ્તામાં તાંબાની ખાણો આવી. બધાએ સીસાનો ભારો ફેંકીને, તાંબાનો ભારો બનાવ્યો. પણ પલા કદાગ્રહી વેપારીએ તો લોખંડનો ભારો જ ઊંચકી રાખ્યો.
પછી તો રસ્તામાં આગળ વધતાં ચાંદીની, સોનાની અને જે લે રત્નોની ખાણ આવી. બધા વેપારીઓએ તાંબાનો ભારો ફેંકી ચાંદીનો, પછી ચાંદીનો ફેંકી સોનાનો અને છેલ્લે સોનાનો ભારો ફેંકી રત્નોનો ભારો સાથે લીધો. જેમ જેમ તેમને વધુ ને વધુ મૂલ્યવાન વસ્તુઓ મળતી ગઈ, તેમ તેમ તેઓ એ પૂર્વે લીધેલી ઓછા-ઓછા મૂલ્યવાળી વસ્તુઓને છોડી દીધી, પણ પેલા કદાગ્રહી વેપારીએ તો ઠેઠ સુધી પોતે પૂર્વે પકડેલો લોખંડનો ભારો ન જ છોડ્યો.
' છેવટે રત્નોના ભારા લઈને, પોતાના નગરમાં તેઓ પાછા ફર્યા. રત્નો વેચીને તેઓએ પુષ્કળ ધન પ્રાપ્ત કર્યું. તેના વડે સાત માળના મહેલો બંધાવ્યા. દાસ-દાસી પશુઓ વસાવ્યા. અને અત્યંત વૈભવી ઠાઠમાઠ સાથે જીવન વીતાવવા લાગ્યા.