________________
લાવ્યા. તેના ગુનાની સજા મારે દેહાન્તદંડની કરવાની હતી.
જીવ અને શરીર એક છે કે જુદા, તેની ખાતરી કરવાનું મને મન થયું. તેથી મેં તે ચોરને જીવતો ને જીવતો લોખંડની મોટી કુંભમાં પૂરાવડાવ્યો. પછી તેની ઉપર લોખંડનું મોટું ઢાંકણ ફીટોફીટ બંધ કરાવ્યું. લોઢા અને શીશાના રસથી ચારે બાજુ રેણ કરાવ્યો. ક્યાંય નાનું છિદ્ર પણ ન રહેવા દીધું. પછી મારા અતિવિશ્વાસુ સૈનિકોને ખુલ્લી તલવારે આજુબાજુ ચોકી કરવા કહ્યું. અંદરથી કાંઈપણ બહાર નીકળે તેવી વ્યવસ્થા હતી જ નહિ, છતાં ય કાંઈ નીકળે તો તેને પકડવાની કડક સૂચના મેં સૈનિકોને આપી.
કેટલાક દિવસો પસાર થઈ ગયા પછી મેં જાતે મારી નજરોનજર તે કુંભીને ખોલાવરાવી. જોયું તો અંદર પૂરાયેલો ચોર મરી ગયો હતો. જો જીવ અને શરીર જુદા હોય, અને તેના શરીરમાંથી જીવ બહાર નીકળી ગયો હોય તો કુંભીને ક્યાંક તો કાણું પડવું જોઈએ ને ? પણ તપાસ કરી તો કુંભીની ઉપર ઢાંકણ બરાબર બંધ હતું. રેણ પણ બરાબર હતો. કુંભમાં ક્યાંય રાઈના દાણા જેટલું પણ કાણું નહોતું.
હું તો એમ માનું છું કે જીવ અને શરીર એક જ છે. જીવ ક્યાંય બહાર નીકળ્યો જ નથી. પણ શરીર અક્રિય બનતાં જીવ પણ અક્રિય બન્યો છે. તેથી હલન-ચલન જણાતું નથી. છેવટે જીવ અને શરીર તો એક જ છે ને ! મારી વાત ઉપર હવે તો આપને વિશ્વાસ બેઠો ને ?
કેશીસ્વામી: સાંભળ પ્રદેશ! દુનિયામાં તો આવા અનેક અનુભવો થાય છે. એક મોટો ઓરડો હોય. ઉપર ઘુમ્મટ હોય. ચારે બાજુની દિવાલ લીંપેલી હોય. કોઈ માણસ મોટું નગારું લઈને તે ઓરડામાં જાય. પછી બારણા સજજડ બંધ કરી દે. ક્યાંય નાનું સરખું પણ કાણું કે તિરાડ ન રહે તેની કાળજી કરે. પછી જો રજો રથી નગારું વગાડે તો તેનો અવાજ બહાર સંભળાય કે ન સંભળાય ?
પ્રદેશી : સંભળાય તો ખરો જ ને !
કેશીસ્વામી : પણ તે ઓરડીને છિદ્ર તો છે નહિ. જરા સરખી ય જગ્યા નથી. તો પછી અવાજ નીકળ્યો કેવી રીતે ?
જો કાણું કે તિરાડ ન હોવા છતાં ય અવાજ બહાર નીકળી શક્યો તો પછી અવાજ કરતાં તો જીવની તાકાત અનંતગણી વધારે છે. તે કેમ ન નીકળી શકે ?
