________________
પૃથ્વીની, મકાનની, પર્વતની, સમુદ્રની, દુનિયાની કોઈપણ ઘન કે પ્રવાહી વસ્તુની આરપાર પસાર થઈ જવાનું સામર્થ્ય જીવમાં છે.
દુનિયામાં ગમે ત્યાં તેને પૂરવામાં આવે, જો તેમાંથી નીકળવાનો અવસર થયો હોય તો તે નીકળી જ જવાનો.
ચોરને તે કુંભમાં પૂરાવડાવ્યો. પણ તેનો નીકળવાનો સમય આવ્યો ત્યારે છિદ્ર પાયા વિના તે કુંભીમાંથી બહાર નીકળી ગયો. અને જીવ વિનાનું તેનું શરીર ત્યાં પડી રહ્યું. માટે તારે હવે માનવું જ જોઈએ કે જીવ અને શરીર જુદા છે.
જીવ અંદર પ્રવેશ્યો શી રીતે ? પ્રદેશી : એકવાર મેં એક ચોરને તેના ગુના બદલ મારી નાંખ્યો. પછી મરેલા તે ચોરના શરીરને લોખંડની કુંભમાં પૂર્યું. ઉપરની બાજુ ઢાંકણ ફીટ કરીને રેણ કર્યું. ખુલ્લી તલવાર સાથે સૈનિકોનો પહેરો ભરાવ્યો. કેટલાક દિવસ પછી મેં કુંભી ખોલાવી તો તે ચોરના શરીરમાં અનેક કીડા ખદબદતા હતા. એ કુંભમાં રાઈના દાણા જેટલું પણ કાણું તો હતું નહિ. તો પછી જીવ અંદર પ્રવેશ્યો કેવી રીતે ?
હું તો એમ માનું છું કે જીવ અને શરીર એક જ છે. તેથી નિષ્ક્રિય બનેલા ચોરના જીવ રૂપ શરીરને મેં કુંભમાં પૂરેલું તે શરીર પોતે જ અનેક જીવડા રૂપે પરિણામ પામ્યું. આમ, બહારથી નવા જીવોને આવવાની જરૂર જ ન રહી.
જો શરીર અને જીવ જુદા હોય તો બહારથી પ્રવેશતા જીવોને મારા વિશ્વાસપાત્ર સૈનિકોએ જોયા હોવા જોઈએ ને ? પણ જોવાયા જ નથી, તેથી જીવ અને શરીર એક જ છે.
કેશીસ્વામી : પ્રદેશી ! તેં કોઈવાર ધમેલું (ગરમ ધગધગતું) લોખંડ જોયું છે ? અથવા લોખંડને ધમાવ્યું (ગરમ ધગધગતું કર્યું છે ?
પ્રદેશી : હા સ્વામીજી ! લોખંડને ધગધગતું જોયું છે, અને મેં જાતે પણ ધમાવેલું છે. આ
કેશીસ્વામી : લોઢું પહેલા કાળુમેંશ હતું. તેને ધમાવતા તે લાલચોળ બની જાય છે. જાણે કે તે લોખંડ સાક્ષાત્ અગ્નિમય બની જાય છે. બરાબર ને ?
પ્રદેશી : સ્વામીજી ! આપની વાત બરાબર છે. પણ આમ કહીને
