________________
ભરપૂર મનુષ્યલોકમાં તેને કહેવા માટે આવે નહિ.
દેવલોકની અંદર સુખો ની રેલમછેલ છે. તે સુખોમાં લપેટાયેલા તે મને કદીક તને આવીને કહેવાની ઈચ્છા થાય તો પણ, મનુષ્યલોકમાં રહેલા દુર્ગધને કારણે આવે નહિ.
સ્વર્ગમાં નવો ઉત્પન્ન થયેલો દેવ મનુષ્યલોકમાં આવવાને ઈચ્છે તો પણ ચાર કારણોસર આવી શકતો નથી :
(૧) દેવલોકમાં એટલા બધા ભૌતિક સુખો છે કે તે દેવ તેમાં જ મશગુલ બની જાય છે. પછી તેને માનવીય સુખો માં રસ રહેતો નથી. માટે તે અહીં આવતો નથી.
(૨) દેવલોકમાં ગયા પછી માનવો સાથેનો પ્રેમ સંબંધ તૂટી ગયો હોય છે. દેવ-દેવીઓ સાથે નવો પ્રેમ સંબંધ શરૂ થયો હોય છે. તેથી તે અહીં આવતો નથી.
(૩) કદાચ તે મનુષ્યના સંબંધને યાદ કરીને આવવાનું મન કરે તો પણ દેવલોકના દિવ્ય સુખો તરફના આકર્ષણને કારણે “હમણા જઉં છું, અબઘડી જાઉં છું' એ પ્રમાણે વિચારે છે. પણ પછી જયારે તે મનુષ્યલોકમાં આવે ત્યારે તેના તે સંબંધીઓ મરી ગયા હોય છે કારણ કે દેવની ઘડી એટલે આપણા હજારો વર્ષ ! તેથી તે જે થોડીવારમાં નીચે આવવા માંગે તેટલીવારમાં તો અહીં આપણી કેટલીય પેઢી પૂરી થઈ ગઈ હોય છે. તેથી તે પોતાના સંબંધીને મળી શકતો નથી.
(૪) મનુષ્યલોકમાં માથાને ફાડી નાંખે તેવી પુષ્કળ ગંદકી છે. તેની દુર્ગધ એટલી બધી તીવ્ર હોય છે કે દેવો તે દુર્ગધને સહન કરી શકતા નથી.
આમ, તારી દાદીમાં દેવ બની હોય અને તેને આવવાની ઈચ્છા હોય તો પણ ઉપરોક્ત કારણસર આવી શકી ન હોય. તેથી જીવ અને શરીર જુદા છે, તેમ જ તારે માનવું જોઈએ.
જીવ બહાર નીકળ્યો શી રીતે ?) પ્રદેશી : સ્વામીજી ! તમે તર્કથી વાત કરો, તે ઠીક છેપણ મારી વાત તો અનુભવસિદ્ધ છે. મેં પ્રયોગો કરીને ખાતરી કરી છે કે જીવ શરીરથી જુદો છે જ નહિ.
એક વખત મંત્રી-સેનાધિપતિ વગેરેથી વીંટળાયેલો હું રાજસભામાં રાજસિહાસન ઉપર બેઠો હતો. તે વખતે મારા કોટવાળો એક ચોરને પકડીને
