________________
તેઓ ઇચ્છે તો ય ઉપરોકત કારણોસર તને કહેવા આવી શકતા નથી. તેથી નરકમાં ગયેલા દાદા કહેવા આવ્યા નથી માટે શરીર અને જીવ એક જ છે, તેવું ન મનાય. પણ શરીર અને જીવ જુદા જ માનવા જોઇએ .
દાદીમા સ્વર્ગમાંથી કહેવા કેમ ન આવ્યા ?
પ્રદેશી : હું જીવ અને શરીરને એક માનું છું, તેનું બીજું પણ એક કારણ છે. સાંભળો :
..
મારા દાદીમા અત્યંત ધર્મીષ્ઠ હતા. તેઓ રોજ ભગવાનની ભકિત કરતા. આખો દિવસ ધર્મની આરાધનામાં ગાળતા. તપ-ત્યાગ-દાન વગેરે ધર્મોને તો તેમણે આત્મસાત્ કર્યા હતા.
તમારા મત પ્રમાણે તો મરીને તેઓ દેવલોકમાં દેવ બન્યા હોવા જોઇએ . હું તેમને પણ ખૂબ વહાલો હતો. હું અત્યારે ખૂબ જ પાપી જીવન જીવું છું. તો તેમણે આવીને મને કેમ ન કહ્યું કે, હે પ્રદેશી ! ધર્મારાધના કરવાથી હું દેવ બન્યો છું. સ્વર્ગના સુખો ભોગવું છું. તું પણ પાપ બંધ કરીને ધર્મનું સેવન કર. જેનાથી તને પણ સ્વર્ગના સુખો મળે .
મને લાગે છે કે જીવ શરીર કરતાં જુદો છે જ નહિ, તેથી તેમના શરીરના બળવા સાથે તેમનો જીવ પણ બળી ગયો. તેથી દેવલોકમાં કોઇ ગયું જ નથી કે જે મને કહેવા માટે આવે ! જો જીવ અને શરીર જુદા હોત તો દેવલોકમાં ગયેલા મારા દાદીમાનો દેવ બનેલો જીવ ચોક્કસ મને કહેવા આવત. પણ આવ્યો નથી તેથી જીવ અને શરીર જુદા નથી.
કેશીસ્વામી : હે પ્રદેશી ! એમ સમજ કે પ્રભુની ભક્તિ કરવા તું સ્નાન કરીને બહાર નીકળ્યો છે. પ્રભુ પૂજા માટે સુંદર વસ્ત્રો તેં ધારણ કર્યા છે. હાથમાં પૂજાના ઉપકરણો લઈને દેવાલય તરફ જવા તું પગ ઉપાડે છે. તે સમયે સંડાસમાં રહેલો કોઈક માણસ તને એમ કહે કે, ‘હે સ્વામી ! તમે આ સંડાસમાં આવો. બેસો. જરા આ સ્થાનની પણ મુલાકાત લો. થોડી વાર અહીં સૂઈ જઈને આરામ કરો. તો હે પ્રદેશી ! તું તેની વાતનો અમલ કરે ખરો ?
પ્રદેશી : સ્વામી ! કેવી વાત કરો છો ? હું તેની વાત પણ ન સાંભળું ને ! સ્નાન કરીને પવિત્ર થયા બાદ, સંડાસ જેવા અતિ ગંદકી ભરપૂર સ્થાનમાં હું તે વળી જતો હોઈશ?
કેશીસ્વામી : બસ તે જ રીતે સ્વર્ગમાં ગયેલી તારી દાદી ગંદકી
૧૯
