________________
જમું! ના, એ કદી ય ન બને.”
વેશ્યા: “પંડિતજી ! વિચારમાં શું પડી ગયા? મારા જેવી રાંક ઉપર કૃપા કરો. હું આપને ૧૦૦ સોનામહોરોદક્ષિણામાં આપીશ. વળી આપને પ્રિય એવું લાડવાનું ભોજન છે. પધારો...... પધારો..... ભૂદેવ ! પ્રેમે પધારો.”
અને પંડિતજીનું મન લલચાઈ ગયું. “ચાલોને અત્યારે તો ખાઈ લઈએ. સોનામહોર પણ લઈએ, પછી ગંગામાં સ્નાન કરીને પાપ ધોઈ દઈશું.”
પંડિતજી વેશ્યાના ઘરે જઈને જમવા બેઠા. મનગમતું ભોજન પીરસાણું. પંડિતજી જમવા લાગ્યા.
ત્યાં અધવચ્ચે... વેશ્યા: “પંડિતજી! મારા હાથે એક નાનો લાડ તો ખાઓ !
પંડિતજી (ગુસ્સામાં) : “અરે વેશ્યાનો સ્પર્શ કેમ થાય? અને વેશ્યાના હાથે ખાવું એટલે...!”
વેશ્યા: “પંડિતજી! બીજી ર00 સોનામહોરો આપીશ. મારા હાથે આપ જેવા ભૂદેવ જો ખાશે તો મારે પાપી જીવન પણ પવિત્ર બની જશે.”
અને પંડિતજી લોભાયા. ડોક આગળ કરી મોટું ખોલ્યું.... વેશ્યાએ નાનો લાડુ તેમના મોઢામાં પધરાવી દીધો !!!
લોભમાં ને લોભમાં પંડિતજીએ તો આજે અકરાંતિયા બનીને લાડવા ખાધા. રાત્રે જંગલ જતી વખતે વેશ્યાએ કહ્યું,
“પંડિતજી! તમે ગામ બહાર જંગલ જાઓ છો તો સાથે આ દરવાજામાં પડેલું કૂતરાનું મડદું પણ લઈ જાઓને! ત્યાં ગંગાનદીમાં પધરાવી દેજો.”
પંડિતજી પાછા ગરમ થઈ ગયા. “અરે ! હું બ્રાહ્મણ ! અને કૂતરાનું મડદું ઊંચકે? કદાપિ એ ન બને.”
ત્યાં વેશ્યા: “પંડિતજી, ૫૦૦ સોનામહોર આપીશ. મારું આટલું કામ કરો ને ! અત્યારે અંધારું છે. કોઈને ખબર પણ નહિ પડે!!”
અને પંડિતજી કૂતરાનું મડદું લઈને પહોંચ્યા જંગલમાં.
જ્યારે પાછા ફરીને તેમણે વેશ્યા પાસે સોનામહોરો માંગી ત્યારે વેશ્યાએ કહ્યું,
“ “પંડિતજી ! શેની સોનામહોરો ને શેની વાત સાંભળો ! તમારે કાશી ભણવા ફરી જવાની જરાય જરૂર નથી. હું તમને સોનામહોરોના બદલે પેલા સવાલનો જવાબ આપી દઉં. બરોબર કાન દઈને સાંભળો.
પાપનો બાપ છે લોભ !”
“કેમ પંડિતજી ! મારો જવાબ બરોબર છે ને? બ્રાહ્મણ થઈને ય વેશ્યાના ઘરે આવ્યા, વેશ્યાનું ભોજન ખાધું, વેશ્યાના હાથે ખાધું અને કૂતરાનું મડદું ઊંચક્યું. કયા કારણોથી ? લોભના જ કારણે ને? માટે બધા પાપોનો બાપ લોભ છે. સમજી ગયા !!!”
+ 9 ૬૪ કર્મનું કમ્યુટર ભાગ-૨
== = ==== == = = == == = = = = Activitwistrative