________________
મલ્લિનાથ ભગવાને પૂર્વના ભવમાં માયા કરી તો તેમને તીર્થંકર તરીકેના ભવમાં પણ સ્ત્રીનો અવતાર લેવો પડ્યો. અનંતકાળે થનારું એક આશ્ચર્ય બની ગયું. તેમણે કરેલી માયાએ કુદરતી વ્યવસ્થાને પણ ઊથલાવી દીધી. તીર્થંકરના આત્માને પણ ન છોડ્યા. આ જાણીને માયાથી હજાર યોજન દૂર રહેવું જોઈએ.
લોભ દોષ તો સૌથી ભયંકર છે, બધા દોષોનો તે બાપ છે. બધા વ્યસનોને લાવનાર તે રાજમાર્ગ છે. લોભનો દાસ બનનારો માણસ ક્ષણભર પણ સુખ શી રીતે પામી શકે ? લોભી માણસ પોતાના લોભના કારણે પૈસો મેળવવા રાત – દિન ઉજાગરા કરે. દેશ – વિદેશ રખડે. સગા બાપ સામે કોર્ટમાં કેસ માંડે. ભાઈ ભાઈનું ખૂન કરવા તૈયાર થાય.
જેમ જેમ પૈસો આવતો જાય તેમ તેમ લોભી જીવની અંતૃપ્તિ પણ વધતી જાય. વધુ ને વધુ પ્રાપ્ત કરવાની તેને ઈચ્છા થાય. જે મળ્યું હોય તે તેને સદા ઓછું જ લાગે. તેમાંથી જરાપણ ઓછું ન થઈ જાય તેની ચિંતા પણ તેને સતત રહ્યા કરે.
પ્રાપ્ત થયેલી વસ્તુઓ પ્રત્યે કારમી મૂર્છા પેદા થાય, આ મમત્વ તેને દુર્ગતિમાં લઈ ગયા વિના પ્રાયઃ ન રહે.
જાણીએ છીએ ને પેલા મમ્મણ શેઠને ! કેવો તે લોભી હતો ! તેલ – ચોળા ખાઈને જીવન ચલાવતો. શ્રેણિક રાજા કરતાં પણ વધારે સંપત્તિ તેની પાસે હતી. પણ લોભના કારણે ન તે દાન દઈ શક્યો, ન જાતે ભોગવી શક્યો. છેલ્લે બધું અહીંજ મૂકીને સાતમી નરકે રવાના થયો !
બધા પાપો લોભ દ્વારા જીવનમાં પ્રવેશે છે માટે તો લોભને પાપોનો બાપ કહેવામાં આવ્યો છે.
૧૨ વર્ષ સુધી કાશીમાં રહીને, ૧૪ વિદ્યામાં પારગામી બનીને આવેલા પ્રકાંડ વિદ્વાન પંડિતજીને સવાલ પૂછવામાં આવ્યો; પંડિતજી ! કહો તો ખરા કે પાપનો બાપ કોણ ?
પંડિતજી તો પ્રશ્ન સાંભળીને વિચારમાં પડી ગયા. મનોમન બધાં શાસ્ત્રો ઉથલાવી ગયા. પણ આવું તો તેમણે ક્યાં ય ભણાવવામાં આવ્યું નહોતું.
તેમને લાગ્યું કે, મારું ભણેલું અધૂરું ગણાય. મને આનો જવાબ પણ ના આવડે તો હું વિદ્વાન શાનો ? કાંઈ વાંધો નહિ. ફરી કાશી જાઉં. બાકી રહેલું વધું જ્ઞાન મેળવીને આવું. અને પંડિતજી ઊપડ્યા કાશી તરફ.
રસ્તામાં વેશ્યાનું ઘર આવ્યું. માર્ગમાં જઈને, તેણે પંડિતજીને ઘરે પધારવા આમંત્રણ આપ્યું. જમ્યા વિના આગળ ન જવા વિનંતી કરી.
પંડિતજી તો ગરમ થઈ ગયા.... ‘‘અરે ! હોય ! હું બ્રાહ્મણ થઈને શું વેશ્યાના ઘરે
૩
૬૩ 9
કર્મનું કમ્પ્યુટર ભાગ-૨
STO