________________
કર્ણપ્રિય સંગીતનું શ્રવણ, સુગંધીદાર દ્રવ્યોનું સેવન, ચટાકેદાર ખાદ્યપદાર્થોનું ભક્ષણ વગેરેમાં કોઈને પાપ લાગતું નથી, તેથી જ સહુ હળીમળીને આ સુધડ અને સુધરેલાં અમાપ-પાપનું સેવન કરતા રહે છે અને એ રીતે દમિત વાસનાઓથી ચળને શાન્ત કરવાનો મિથ્યા યત્ન કરતા હોય છે. મારા જીવનમાં પણ એવું જ બન્યું. સિનેમા અને હૉટેલોના પથિયે હું ખૂબ ચડ્યો ... ...મેં પગથિયાં ઘસી નાખ્યાં.
કોના નામે ? ક્યા કામ ?
કોની વાતો ? કઈ વાત ?
મારા જીવનનો પ્રત્યેક ખંડ પાપની વિદ્યાએ ખરડાયો; ભરાયો.. અને અંતે ઊભરાઈ ગયો.
રૂપે જ હું રૂપાળો રહ્યો અને એ રૂપે જ મને કુરૂપ બનાવ્યો.
નારીનાં મેં રૂપ જ જોયાં, માટે હું કુરૂપ બન્યો. જો મેં એ રૂપ નીચે છૂપાયેલી માંસ, વિષ્ઠા અને મૂત્રાદિની કુરૂપતાઓને પ્રીછી લીધી હોત તો મારી આ કુરૂપતા મને કદી જોવા તો ન મળત, પણ મારા બાહ્ય અને આંતર રૂપમાં અનુપમ લાવણ્યની પૂરબહાર ખીલી ઊઠી હોત,
આજે તો પફ-પાઉડરે દાબી છે, મેં મારા અબ્રહ્મચારી અંગમાંથી વછૂટતી બદબૂઓ !
ભાતભાતના ‘મેક-અપ'થી અને જાતજાતનાં વસ્ત્રોથી ઢાંક્યાં છે :-બદનમાં બીભત્સ અંગો !
મારી વાક્છટાઓએ અને મારાં કૃત્રિમ હાસ્યો, લાસ્યો અને તરંગી સ્વપ્રોએ મારી ભીતરની નિસ્તેજતાઓ અને નિર્માલ્યતાઓને છુપાવી રાખી છે.
માટેલો ઉન્માદી આખલો ય મારી ઉન્માદ દશા પાસે બિચારો હતો !
કૃપાલો ! આમ આંતર-જીવનથી હું મરતો ગયો; અને અનેકોને મારતો ગયો. અનેકોનાં શીલ અને સૌભાગ્યોને પણ ચૂંથતો ગયો.
ઓ અશરણશરણ ! હું રૂપની આગનો પતંગ બન્યો, એ આગમાં પડીને ભડથું થતો જ રહ્યો.
ઓ ભગવાન્ ! કેન્સરનાં દર્દીની જેમ વાસનાઓની પીડાથી મરતાં મેં મારાં શત શત મોત મારી સગી આંખે જોયાં છે અને હાય ! કેવી એ ફસામણો ! કેવી એ બિામણો ! કેવી એ માનસિક તાણ ! અને કેવી એ વાસનાથી પીડાતી, કણસતી, પડખાં ધસતી, નીંદ હરામ બનાવતી મારી કંગાળ કાયા !
હાય ! કેવાં કેવાં મેં હુકમો કર્યાં !
કર્મોનું બીજુ પ્રવેશદ્વાર - અવિરતિ -
૧૯
