________________
|
उ२
।
શ્રી શાતાધર્મકથા સૂત્ર
બ્રહ્મચારી થઈને, અભયકુમાર પૂર્વના મિત્રદેવનું મનમાં વારંવાર ચિંતન (જાપ) કરવા લાગ્યા. ४५ तएणं तस्स अभयकुमारस्स अट्ठमभत्ते परिणममाणे पुव्वसंगइयस्स देवस्स आसणं चलइ । तए णं पुव्वसंगइए सोहम्मकप्पवासी देवे आसणं चलियं पासइ, पासित्ता ओहिं पउंजइ । तए णं तस्स पुव्वसंगइयस्स देवस्स अयमेयारूवे अज्झत्थिए जावसमुप्पज्जित्थाएवं खलु मम पुव्वसंगइए जंबुद्दीवे दीवे भारहे वासे दाहिणड्डभरहे वासे रायगिहे णयरे पोसहसालाए पोसहिए अभए णामं कुमारे अट्ठमभत्तं पगिण्हित्ता णं मम मणसि करेमाणे करेमाणे चिट्ठइ । तं सेयं खलु मम अभयस्स कुमारस्स अंतिए पाउब्भवित्तए । एवं संपेहेइ, संपेहित्ता उत्तरपुरच्छिमंदिसीभागं अवक्कमइ, अवक्कमित्ता वेउव्वियसमुग्घाएणं समोहणइ, समोहणित्ता संखेज्जाइं जोयणाई दंडं णिसिरइ, णिसिरित्ता तत्थगयाणं- रयणाणं वइराणं वेरुलियाणं लोहियक्खाणं मसारगल्लाणं हंसगब्भाणं पुलगाणं सोगंधियाणं जोइरसाणं अंकाणं अंजणाणंरयणाणं जायरूवाणं अंजणपुलयाणं फलिहाणं रिटाणं अहाबायरे पोग्गले परिसाडेइ, परिसाडित्ता अहासुहुमे पोग्गले परिगिण्हइ, परिगिण्हइत्ता अभयकुमारमणुकंपमाणे देवे पुव्वभवजणियणेहपीइबहुमाणजायसोगे तओ विमाणवरपुण्डरियाओ रयणुत्तमाओ धरणितलगमण-तुरियसंजणियगमणपयारो;
वाघुण्णियविमलकणग-पयरग-वडिंसगमउडुक्कडाडोवदंसणिज्जो अणेगमणि कणगरयण-पहकर-परिमंडिय-भत्तिचितविणिउत्तगमणुगुण-जणियहरिसे पेंखोलमाणवरललियकुंडलुज्जलियवयणगुण-जणियसोम्मरूवो, उदिओ विवकोमुदीणिसाएसणिच्छरंगारकुज्जलियमज्झभागत्थोणयणाणंदो सरयचंदो, दिव्वोसहिपज्जलुज्जलियदसणाभिरामो उउ-लच्छिसमत्तजायसोहो पइट्टगंधुद्धयाभिरामो मेरू विव णगवरो विगुम्वियविचित्तवेसो, दीवसमुद्दाणं असंखपरिमाणणामधेज्जाणंमज्झकारेणं वीइवयमाणो, ताए उक्किट्ठाए तुरियाए चवलाए चंडाए सीहाए उद्धयाए जइणाए छेयाएदिव्वाएदेवगईए जेणामेव जंबुद्दीवे दीवे, भारहे वासे, जेणामेव दाहिणड्डभरए रायगिहे णगरे पोसहसालाए अभए कुमारे तेणामेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अंतलिक्खपडिवण्णे दसद्धवण्णाई सखिखिणियाइं पवरवत्थाई परिहिए अभयकुमारं एवं वयासी
अहं णं देवाणुप्पिया ! पुव्वसंगइए सोहम्मकप्पवासी देवे महड्डिए, जं णं तुम पोसहसालाए अट्ठमभत्तं पगिण्हित्ता णंममंमणसि करेमाणे चिट्ठसि,तं एसणं देवाणुप्पिया! अहं इहं हव्वमागए । संदिसाहि णं देवाणुप्पिया ! किं करेमि? किं दलयामि? किं पयच्छामि? किं वा ते हियइच्छियं? ભાવાર્થ:- ત્યાર પછી અભયકુમારના અઠ્ઠમ તપના પ્રભાવે પૂર્વભવના મિત્ર દેવનું આસન ચલાયમાન થયું. પોતાનું આસન ચલાયમાન થતું જોઈને તે સૌધર્મકલ્પવાસી મિત્ર દેવે અવધિજ્ઞાનનો ઉપયોગ મૂક્યો