________________
અધ્યાપકના કહેવાથી રાત્રી ભોજન અને કંદમૂળનો ત્યાગ કર્યો હતો.
બહેચરદાસ જ્યારે છઠ્ઠા ધોરણમાં ભણતા હતા ત્યારે તેમના શિક્ષકે મોટી ઉંમરે લગ્ન કર્યાં. નવી વહુને ભૂત વળગી ગયું હતું જે ગામમાં આવેલા એક ફકીરે ઘણા ઉપાય કરીને કાઢી આપ્યું. તેણે ગામ બહાર કબર પાસે ધીગોળ અને લોટનો બનાવેલો મલીદો ચઢાવવા કહ્યું. ત્યાં જવા માટે કોઈ તૈયાર ન થયાં શિક્ષકે આ કાર્ય બહેચરને સોપ્યું. બહેચરે કબર પાસે આવીને દીવો કરીને પીર સાહેબ ને પ્રાર્થના કરી કે તેઓ જલદી મલીદો આરોગી લે કારણકે તેઓ રાત્રી ભોજન કરતાં ન હોવાથી અને માં ચિંતા કરે માટે જલ્દીથી નીકળી જશે. તેઓ ત્યાં દશ-પંદર મિનિટ રોકાયાં પછી થાળી ખોલીને જોયું તો ત્યાં સર્વ વસ્તુ એમજ હતી. માટે તેમણે તો પીરસાહેબને કહ્યું કે તેમને વાંધો ન હોય તો પોતે બધું ખાઈ જશે એમ કહીને તેઓ તે ખાઈ ગયા અને થાળી શિક્ષકને પાછી આપી તથા સર્વ બીના કહી સંભળાવી. આ સાંભળતાં જ શિક્ષક ગભરાય ગયા, રખે ને બાળકને કંઈ થઈ જાય; આવી ગજબ બહાદુરી તેમનામાં હતી.
દયાભાવ અને સંત સમાગમ
એકવાર સંત શિરોમણી વૃદ્ધ મુનિ શ્રી રવિસાગરજી રસ્તાપર શાંતિથી પસાર થઈ રહ્યા હતાં તેવામાં એક ભડકેલી ભેંસ તેમના તરફ ધસી આવતી હતી. આ દૃશ્ય બહેચરે જોયું અને તે વીજળીના ત્વરાથી ભેંસ તરફ પહોંચ્યો અને તેને જોરથી લાકડી ફટકારીને કાબૂમાં લીધી. ક્ષણમાત્રનો વિલંબ મહા અનર્થનું સર્જન કરી દેત પરંતુ બહેચરે પરિસ્થિતિ સંભાળી લીથી. વૃદ્ધ મુનિએ આશિર્વાદ આપ્યા અને કહ્યું કે લાકડીથી ભેંસને પીડા થઈ હશે. અહિંસા અને દયાની આ વાત સાંભળીને બહેચરને આશ્વર્ય થયું. મુનિ શ્રી રવિસાગરજીના આમંત્રણનો સ્વકાર કરીને તેઓ ઉપાશ્રય ગયા. ત્યાં તેમની બહાદુરીના ગુરુ રવિસાગરજીએ ખૂબ વખાણ કર્યા. પછી તો બહેચર દાસ અવાર નવા૨ ઉપાશ્રય તેમનો ઉપદેશ શ્રવણ કરવા જવા લાગ્યા. બહેચરદાસની પ્રભુને પ્રાપ્ત કરવાની ઉત્કંઠા જોઈને ગુરુએ તેમને શાસ્ત્રાભ્યાસ કરવા પાઠશાળામાં
દાખલ કરાવ્યા.
