________________
ઉતરી જતાં બધાને હૈયે શાંતિ થઈ. માતાએ બહુચરમાને ધીના પાંચ દીવા કર્યા અને બાળકનું નામ બહેચર દાસ રાખ્યું. એક મહાત્માએ ભાવિની આગાહી કરતાં કહ્યું કે આ બાળક તો મોટી સંત યોગી થશે. વિધાર્થી જીવન
છ વર્ષ ની ઉંમરે તેમણે શિક્ષણ લેવાનો પ્રારંભ કર્યો. ધીમે ધીમે પ્રગતિ કરતાં તેઓ પહેલું, બીજું, ત્રીજું એમ ઉત્તરોત્તર ધોરણો માં પ્રથમ ક્રમાંકે ઉત્તિર્ણ થવા લાગ્યા. તેઓ ભણવામાં, ખૂબ તેજસ્વી હતા. બહેચરદાસ વડીલો, સાધુસંતો વગેરે જે વસ્તુ ની ના ફરમાવે તેવા કાર્ય તે કદી કરતાં નહિ. આમ વડીલો ની આજ્ઞા હંમેશા શિરોધાર્ય કરવાને કારણે તેઓ પ્રેમાળ, દયાવાન અને ચારિત્રવાન વિદ્યાર્થી બન્યા. તેમના ભાઈબંધ-દોસ્ત પણ ઘણા હતા. તેઓ સર્વ આંબલી-પીપળા વગેરે ઝાડોની આસપાસ રમતા અને સંત સમાગમ કરતા.
બાળક બહેચરે સરસ્વતી દેવી ની આરાધના કરવા માટે મિત્ર ને ત્યાંથી જુના હસ્તલિખિત ગ્રંથમાંથી સરસ્વતી મંત્ર શોધીને તેમના કહેવાથી ભાદાણીવાડના દેરાસરમાં માતા પદ્માવતીદેવી સમક્ષ સાધના કરી. આમ ધીરે ધીરે તેમનામાં ધર્મ પ્રત્યે આસ્થા વધતી ગઈ. અંધશ્રદ્ધા નિર્મૂલન સમિતિ.
સવંત ૧૯૪૫માં કોલેરા ફાટી નીકળતા ગામમાં ઘણા માણસો મરવા લાગ્યા. આમાંથી બચવા માટે ઘણા લોકો યજ્ઞ કરતા અને એમાં પશુવધ પણ કરતા હતા. ગામમાં રોગીને સારો કરવા માટે ઘણી જગ્યાએ ભૂવાઓ ધૂણી કરીને ઘુણતાં હોય ત્યાં બહેચરદાસ અને તેમની ટોળકી પહોંચી જઈને તેમને ડરાવીને ભગાડી ત્યાં મુકેલા પુરી-લાડવા વગેરે આરોગી જતાં હતા. આમ નાનપણથી જ તેઓ નીડર હતા. અંધ શ્રદ્ધાઓનો હિંમતથી સામનો કરતા હતા.
વિદ્યાસાધન સાથે સારા આચાર-વિચાર કેળવવા માટે તેમણે એક
