________________
विवेकविलासे तृतीय उल्लासः ॥
अतिथिर्यस्य भमाशो, गृहात्प्रतिनिवर्तते ॥
स तस्मै दुष्कृतं दत्वा, पुण्यमादाय गच्छति ॥ १६ ॥ અર્થઃ——અતિથિ જેના ધરથી આશાભંગ થવાને લીધે પાછા જાય છે, તે ( न्यतिथि) ते धरणीने पाथा पुएय सह नयछे, (१६)
६६
3
एकतः कुरुते वाञ्छां वासवः कीटिकान्यतः ॥ आहरस्य ततो दक्षै-र्दानं देयं शुभ्रार्थिभिः ॥ १७ ॥
અર્થ:એક કારથી ઈંદ્ર આહાની વાંછા કરેછે, અને બીજી કારથી એક डीडी बांछेछे. भाटे शुल बंधना अर्थी वृक्ष पुषा अवश्य हान हेवु. ( १७ ) क्षुधाक्लीवस्य जीवस्य पञ्च नश्यन्त्यसंशयम् ॥ सुवासनेन्द्रियबलं, धर्मकृत्यं रतिः स्मृतिः ॥ १८ ॥
અર્થ:---ક્ષુધાથી પીડાતા મનુષ્યની સારી વાસના, ઇંદ્રિયાનું બળ, ધર્મનું नृत्य, वित्तनी समाधि भने स्मृति (याह द्वास्ती ) मे यांयेंने। नाश थायछे, (१८) देवसाधुपुरस्वामि- स्वजनव्यसनादिषु ॥
ग्रहणे च न भोक्तव्यं, सत्यां शक्तौ विवेकिना ॥ १९ ॥ અર્થઃ——વિવેકી પુરૂષે દેવ, સાધુ, નગને રાજા તથા પેાતાના સ્વજન કે ઇ સંકટમાં આવી પડયા ઢાય, અથવા સૂર્યચંદ્રને ગ્રહણ થતું ઢાય તેા ભેજન
न ३२. (१८)
पितुमार्तुः शिशूनां च गर्भिणीवृद्धरोगिणाम् ॥
प्रथमं भोजनं दत्वा, स्वयं भोक्तव्यमुत्तमैः ॥ २० ॥
अर्थः-- उत्तम इषा पिता, माता, मास, गर्भवती स्त्री, वृद्ध माणूस અને રાગી એ સર્વને ભાજન દઇને પછી પાતે જમવું. ( ૨૦ ) चतुष्पदानां सर्वेषां धृतानां च तथा नृणाम् ॥
-3
चिन्तां विधाय धर्मज्ञः, स्वयं भुञ्जीत नान्यथा ॥ २१ ॥ अर्थः- धर्मना જાણુ મનુષ્યે પેાતાના સર્વે પશુએની તથા તાબાના માણસાની ખબર લીધા પછી પેતે ભાજન કરવું, તે વગર નહીં. ( ૨૧ )
"Aho Shrutgyanam"
