Nyayasamucchaya

SR No.: 008446
Original Sutra Author: N/A
Author: Lavanyasuri
Publisher: Vijaylavanyasurishwar Gyanmandir Botad
Total Pages: 206
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Philosophy
File Size: 10 MB

Page 149

[द्वितीयोल्लासे न्यायः १७] न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुच्चयः ।
१२९
तद्वारणाय यदि संज्ञानिष्ठविधेयतया साक्षान्निरूपिता योद्देश्यता, समुदाहृताः। बृहन्यासेऽपि विभक्यन्तेत्यादिग्रन्धावतारायेत्थतत्प्रयोजकं प्रत्ययबोधकं पदं तदन्तबोधक नेत्यर्थः, तथा च 'मुक्तम्-"येषां प्रत्ययवर्जन सामान्येन तैराबादिप्रत्ययस्य नामसंज्ञाया उद्देश्यता न साक्षात्प्रत्ययत्वेनावच्छिन्ना किन्तु नामत्वाभावात् स्याद्युत्पत्तौ यत्नान्तरं विधेयम्, इह तु अर्थवत्त्वावच्छिन्नेति प्रत्ययबोधकविभक्तिपदस्य संज्ञानिष्ठविधेयतया | विभक्तिवर्जनाच्छेप्रत्ययान्तस्य नामत्वं भवत्येव, विशेषनिषेधस्य 5 साक्षानिरूपितोद्देश्यताप्रयोजकत्वाभावान्न दोष इत्युच्यते, तदा शेषाभ्यनुज्ञाहेतुत्वादियाह-विभक्यन्तेत्यादि” इति । इत्थं च 45
"आ तुमोऽत्यादिः कृत्"[५. १. १.इति सूत्रेऽत्यादिपदस्यापि । विभक्यन्तवनाच्छेषप्रययान्तानां साधारण्येनार्थवत्त्वमादायैव कृत्संज्ञानिष्ठविधेयतया साक्षादवच्छिन्नोद्देश्यताप्रयोजकत्वाभावात् नामसंज्ञा, न तु कृदन्तत्वेन तद्धितान्तत्वेन वा, तेन रूपेणोद्देश्यतत्र त्यादिपदे तदन्तार्थनिषेधानापत्त्या तदन्तबोधापत्तौ तस्य च : ताया उपस्थापकपदाभावात् ; विभक्त्यन्तवजेनस्य च पर्युदास
धातुविहितत्वाभावेन तत्पदस्य बैयापत्तरिति चेत् ? अनोच्यते- रूपत्वेन सादृश्यग्राहकत्वाद् विभक्तिभिन्नतत्सदशप्रत्ययान्तस्यार्थ10 संज्ञानिष्ठविधेयतया साक्षान्निरूपिता प्रत्ययत्वव्याप्यधर्मेण । वतो नामसंज्ञाविधानार्थत्वं न तु विभत्यन्तस्य नामसंज्ञाप्रति-50
साक्षादवच्छिन्ना योद्देश्यता, तत्प्रयोजकशास्त्रघटक प्रत्ययबोधक षेधार्थत्वं विधि-निषेधसंभवे विधेरेव दलीयस्त्वात् ; तथा च पदं तदन्तबोधक नेत्यर्थः । नामसंज्ञाविधायकसूत्रे विधेयतया | निषेधरूपस्य 'अधातु इति धातुवर्जनस्य तदंशे प्रत्ययान्तांशे]Sप्रसाक्षान्निरूपिताया उद्देश्यतायाः प्रत्ययत्वेन साक्षादवच्छिन्नत्वा- 'वृत्या-तत्र [कृदन्ते किबन्तादौ] नामसंज्ञेति तत्सूत्रव्याख्यायामप्रे भावान्न दोषः, कृत्संज्ञा विधायकसूत्रे च कृत्संज्ञानिष्टविधेयतया । प्रतिपादितम् , तथाहि-धातुवर्जने स्वीकृते] “एवं तर्हि 15 साक्षानिरूपिताया उद्देश्यतायाः प्रत्ययत्वेन साक्षादवच्छिन्नतया | 'छिद्, भिद्' इत्यादीनां कथं नामसंज्ञा, यतो न विबन्ता 55 [धातोर्विधीयमानत्यादिवर्जः प्रत्ययः कृत्संज्ञ इत्यर्थे ]तत्प्रयो- धातुवं जहति इति 'अधातु' इति प्रतिषेधेन भवितव्यम् , जकशास्त्रघटकत्वात् 'अल्यादि'पदघटितत्यादिपदे न तदन्तविधि- नैवम्-'अविभक्ति' इति पर्युदासात् तत्सदृशप्रत्ययग्रहणात् पर्युरिति । एतन्यायज्ञापनानन्तरमित्थं बृहन्यासेऽत्र विचारितम्-. दासे च विधिप्रतिषेधयोधेिरेव बलीयस्त्वात् 'अधातु' इति
यद्येवं कृत्तद्धितयोः केवलयोरेव नामसंज्ञा स्यान्न तदन्तयोः, | प्रतिषेधाप्रवृत्तौ नामत्वसिद्धिः"इति । तथा च न खमते कृदन्ते 20 ततश्च 'छिद्, भिद्' इत्यत्र किबन्तस्य न स्यात् । अर्थवत्त्वाद् ! तद्धितान्ते वा कृदन्तत्वेन तद्धितान्तत्वेन वा नामसंज्ञा, किन्तु 60
भविष्यतीति न वाच्यम् , अधात्विति निषेधात् । नापि प्रत्यय- | विभक्तिभिन्न प्रत्ययान्तत्वेन, सा च कृदन्तेषु तद्धितान्तेषु यथा लक्षणेन प्राप्नोति, यतः प्रत्ययनिमित्तं यत् कार्यमन्यस्य विधीयते । तथैवाऽऽबाद्यन्तेष्वपीति न कोऽप्यत्र विशेषः, तथाप्यन्यत्रार्थतत् प्रत्ययलोपे भवति, न तु प्रत्ययस्यैव यत् कार्य तदपि, । वत्त्वेनापि सा संज्ञा संभविनी, इह च 'अधातु'इति निषेधस्य नह्यसत् कायित्वेन बचनशतेनापि शक्यमाश्रयितुम् । केवलस्य पर्युदासप्राप्तविधिवशादेवाप्रवृत्तिदर्शनरूपविशेषात् तस्यैव प्रत्य25 च तस्य नामसंज्ञायाम् 'औपगव' इत्यत्र षष्ठया ऐकार्थ्या- | यान्तत्वार्थाभावप्रयुक्तदोषस्थलत्वेन ग्रहणमिति सन्तोष्टव्यम् 165
भावाल्लुप् न स्यात्, तदन्तविधौ तु दोषानवकाशः; उच्यते- प्रकृतमनुसरामः-संज्ञाविधौ प्रत्ययग्रहणे तदन्तग्रहणाभावे प्रकृतप्रत्ययस्य संज्ञिनस्तदन्तस्य संज्ञा न भवति, न तु प्रत्ययस्य या । न्यायेन सिद्धे प्रत्ययस्यैव संज्ञा स्यान्न प्रत्ययान्तस्य, तथा च संज्ञा विधीयते तस्यास्तदन्ताया अन्या संज्ञा न भवतीति, छिद्, भिद्' इल्यादी प्रत्ययत्वाभावेन, 'अधातु' इति
यतोऽर्थवतो नामसंज्ञा, कृत्तद्धितान्तं चैवार्थवत् , म केवलाः ' पर्युदासप्रभावादर्थवत्त्वमादायापि नामसंज्ञाप्रवृत्त्यभावेन नामसंज्ञा 30 कृतस्तद्धिता वा । ननु यद्यर्थवत्ता लौकिक्याश्रीयते, सा पदस्यैव, । न स्यात् । नापि *प्रत्ययलोपे प्रत्ययलक्षणम् इति न्यायेन 70
न कृत्तद्धितान्तस्यापि, तस्यैव लोके प्रयोगात् , अन्वय-व्यतिरेक- साधयितुं शक्या, प्रत्ययनिमित्तस्यैव कार्यस्य प्रत्ययलक्षणेन लाभात्, गम्या त्वर्थवत्ता केवलानामपि कृत्तद्धितानामस्ति, ततः किमु-: प्रत्ययस्थानिककार्य तु न लन्धुं शक्यते, असतः कार्यत्वत्य च्यते न केवलाः कृतस्तद्धिता वेति; एवं तर्हि अर्थवद्हण- | वचनेन साधयितुमशक्यत्वात् । यत्र च तद्धितस्थले प्रत्ययस्य
सामर्थ्याल्लौकिकार्थप्रत्यासन्नोऽभिव्यक्ततरो योऽर्थः प्रत्ययान्तेषु विद्यमानत्वं तत्रापि 'औपगवः' इत्यादिषु लक्ष्येषु केवलस्य 35 लक्ष्यते स इहाश्रीयते इत्यदोष इति । अस्यायमाशयः- यद्यपि प्रत्ययस्य नामसंज्ञायामप्यैकार्थ्याभावादुपगुशब्दादुत्पन्नायाः 75
स्वमते कृदन्ततद्धितान्तानां न विशिष्य नामसंज्ञाविधानसूत्रं, षष्ठ्या लुप् न स्यात् । तदन्तविधौ तु समुदायस्य नामत्वे किन्तु "अधातु-विभक्ति-वाक्यमर्थवन्नाम"[ १. १. २७ ]इति । तदन्तर्गतत्वात् षष्ठया लुप् सिद्धयतीति; अत्रोच्यते-संज्ञाविधौ सूत्रे विभक्तिवर्जनाच्छेषप्रत्ययान्तानां नामसंज्ञा सिद्धिरुक्ता । त- ! प्रत्ययग्रहणे तदन्तग्रहण नेत्यस्य 'यत्र प्रत्ययत्वेन प्रत्ययस्य
थाहि-तत्सूत्रे बृहद्वत्तो-विभक्त्यन्तवर्जनाचाऽऽबादिप्रत्ययान्तानां संज्ञाविधानं तत्र तदन्तग्रहण न'इत्येवार्थो न तु 'प्रत्ययद्वारक 40 नामसंज्ञा भवत्येवेत्युक्त्वा क्रमशस्तद्धितान्ताः कृदन्ताश्च शब्दाः | यत्र संज्ञाविधानं तत्र तदन्तग्रहणं न'इति । तथा च पदादिसंज्ञासु 80
१७ न्यायसमु०