Nyayasamucchaya

SR No.: 008446
Original Sutra Author: N/A
Author: Lavanyasuri
Publisher: Vijaylavanyasurishwar Gyanmandir Botad
Total Pages: 206
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Philosophy
File Size: 10 MB

Page 122

१०२
न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुच्चयः । [द्वितीयोल्लासे न्यायौ ४,५]
-
---
षेधार्थमुपायः कर्तव्य इति शङ्कायां-विशेषविहिता पराचादिवृद्धि-: यतश्च यत्र शब्दो वाच्यत्वेनानेकमर्थमुपस्थापयति तत्र कोऽर्थो रन्त्योपान्त्यबृद्धी बाधिष्यते इति चेदुत्तरं दीयेत, तर्हि भिन्नविष- ग्राह्य इति संशयेऽयं न्यायो निर्णायकः, इह च न णितीति पद यत्वादेव बाध्यबाधकभावाभाव इति. प्रत्युत्तरं स्यात् । यदि वाच्यत्वेन 'अञ् अण्' इत्यादिप्रत्ययानुपस्थापयति, किन्तु जित्त्वेन एकस्यैव स्थानिनः सर्वा वृद्धयः प्राप्ताः स्युस्तर्हि बाध्यबाधक- णित्वेन च लिनेनेत्यस्य रूढपदत्वाभावादेतद्विषये प्रकृतन्यायस्य भावः सम्भवेदपि, इह चायन्तोपान्यानां यथायथं स्थानित्वमिति न प्रवृत्तिरिति । एवं सति 'द्वैमात्रः, कोष्टः, जागतः' इत्यादिषु 45 विषयभेदादसंभवाभावेन नास्ति बाध्यबाधकभाव इति । अथ च वृद्धिवारणाय कोऽभ्युपाय इति चेत् ? अत्रोच्यते-खमतेऽपि लोके यथा तक्रकौण्डिन्यन्यायादिविषये सत्यपि संभवे विषय- “अनुशतिकादीनाम्" [७. ४. २७.] इति पूर्वोत्तरपदयोरादिभेदेऽपि बाध्यबाधकभाव इष्यते तथाऽत्रापि सत्यपि संभवे वरवद्धिविधायकसूत्रस्थे गणपाठे पुष्कसच्छब्दपाठस्य 'आदि.
बाध्यबाधकमावोऽस्त्विति शयते चेत् ? तदापि न निस्तारः, , अद्धिरन्त्योपान्त्यवृद्धी बाधते' इति ज्ञापनार्थत्वस्य संग्राह्यत्वेन 10 *येन नाप्राप्त*न्यायेन हि यस्य शास्त्रस्य स्वविषयेऽवश्यमेव दोषाभावात् । न च खमते "णिति" [४.३.५०.1 इति 50
प्राप्तिस्तदेव शास्त्रं खेन बाध्यते इति निणीयते, अत्र च सन्ने धातोरुपान्त्यस्यातो बृद्धिरिति व्याख्यातत्वेन पुष्करसदोसुश्रुतोऽपत्यं सौश्रुत इत्यादामन्योपान्त्यलक्षणयोवृद्धयोरप्राप्ताव- ऽपत्यं पौष्करसादिरित्यत्र तस्याप्राप्योत्तरपदादिस्वरबद्धरप्राध्या प्यादिद्धिर्विधीयत इति नात्र येन नाप्राप्तत्वमिति नास्ति बाध्य
कथं पाठस्य वैयर्थ्यमित्याशङ्कनीयम् , यतो धातोरिति तत्र न बाधकभावः । ततश्च 'कौष्ट्रः, जागतः' इत्यादिलक्ष्येष्वन्त्यो
प्रकृतं, किन्तु पूर्वसूत्राणां प्रायो धातुविषयत्वेन धातोरित्यापाता15 पान्त्यवृद्धिर्दुवोरैवेति चेत् ? अत्र प्रतिविधानम् , तथाहि-अनु
- यातमिति तस्य धातुमात्रविषयत्वकल्पनानौचित्यात् । उक्तं च । शतिकादिगणे उभयपदादिस्वरवृद्धिविधानार्थ पुष्करसच्छन्दः ।
धातोरित्यंशस्य परिशेषलब्धत्वमिति सति संभवे नामविषयेऽपि पठ्यते, तत्फलं तु पुष्करसदोऽपत्यं पौष्करसादिरित्यत्र बाह्वा
प्रवृत्तौ बाधकाभावाच ॥ ४ ॥ दित्वादिनि उभयपदादिस्वरस्य वृद्धिरेव । यदि चादिवृद्धौ | सत्यामपीहोपान्त्यवृद्धिः स्यात् तदाऽपि गणपाठफलं सिद्धमेवेति ।
न्धन
मान्येन*॥५॥ 20 वृधैव तत्र गणे तस्य पाठः स्यादिति स व्यर्थीभूतोऽसति बाधके | सि०-यत् किञ्चित् वस्तु, निरनुबन्ध-कार्यविशेषहेतुप्रमाणानां सामान्ये पक्षपात इति न्यायाद् 'आदिवृद्धिरन्त्योपधा- भूतानुबन्धशून्यं, तरसहितं च प्रयुज्यते निर्दिश्यते वा शास्त्रे, 60
अन्त्योपान्त्यं लक्षणां वृद्धिं बाधते' इति ज्ञापयति । तथा च तस्य निरनुबन्धस्योञ्चारणे-तथाभूतमेवोच्चार्य विधीयमाने ज्ञापकादेव 'कौष्ट्र' इत्यादौ नान्योपान्त्यवृद्धिरिति स्वमते चैनयो- | कार्ये, सामान्येन-तद्रूपं समानतया यत्र वर्तते तेन रूपेणैव,
वृद्धयोभिन्न प्रकरणत्वेनैव समाधानं कर्तुं शक्यमिति ज्ञापकाश्रयणं ग्रहणम् । तथा चानुबन्धस्याप्रयोगितया तदहित रूपमुभयत्र25 न कृतम् । एवं च येन नाप्राप्तविषयत्वाभावादेव तककौण्डिन्य- निरनुबन्धोच्चारिते सानुबन्धोच्चारिते च तिष्ठतीति तयोरुभयोन्यायेन समाधानेऽरुचौ सत्यां यद्वाख्यात-कृत्प्रकरणमेकमेवेति ग्रहणं भवति तत्रेति भावः । अस्य च सूचकम्-"भरोः सुपि 65 समाधानान्तरं न्यासकारेण दत्तं, न तु भेदपक्ष भेदाभेदपक्ष
।" [१.३. ५७.] इति रुसम्बन्धिभिन्नस्य रस्य सुपि परे पाश्रित्येति तेन रूपेण तदाशयवर्णनमत्र न युक्तमिति विस्तराद्
विसर्गबाधनाय रविधायके सूत्रे रुखर्जनमेव, तद्धि ": पदान्ते विरमामः । वस्तुतस्तु "नामिनोऽकलि-हलेः" [४. ३. ५१.]
समिनो कलि-दले:"TY ५१. विसर्गस्तयोः" [१.३. ५३.] इति सूत्रेण निरनुबन्धस्य 30 इति सूत्रस्य नाख्यातप्रकरणमात्रविषयत्वम्, आख्यातमिति । रेफस्य स्थाने विधीयमानस्य विसर्गस्य रुसम्बन्धिरेफे प्रवृत्यहि त्यायन्तस्य [ तिङन्तरस्य ] संज्ञा, तत्राख्यातप्रकरणविषयत्व- ! भावेन व्यर्थ सत् प्रकृतन्यायं ज्ञापयति । तथा च तत्रोभयो70
पियविषयलमिलायात रेफयोर्ग्रहणे प्रसक्ते रुसम्बन्धिभिन्नरेफस्य सुपि विसर्गवारणाय न च तन्मात्रविषयत्वमस्य, तथा सति कलि-हलिवर्जन ' तस्य स्वांशे चारितार्थ्यम् । फलं च 'स्वः' इत्यत्र प्राकृतस्य
वृथैव स्यात्, कलिं हलिं वाऽचक्षण इत्यर्थे "गिज बहलं [स्वाभाविकस्य] रेफस्य, 'कः' इत्यादौ रुसम्बन्धिनश्च तस्य - 35 नाम्नः." [ ३. ४. ५२.] इति णिचि तस्य त्यादित्वा तिङ्त्वा]- | विसर्गसिद्धिः । अयं च न्यायोऽसार्वत्रिक निरनुबन्धग्रहणे. न भावात् तत्र वृद्धरप्राप्ती तदनं वृथैव स्यात् । न च मास्तु । लानुषन्धस्य हात पूवव्याख्यातन्यायन सत्पातप
। सानुबन्धस्य इति पूर्वव्याख्यातन्यायेन सत्प्रतिपक्षत्वात् ॥५॥15 णि वस्त्यादि[ तिङ् प्रत्ययत्वं किन्तु त्याद्य[तिङन्तप्रकरण- *निरनुबन्धग्रहणे सामान्येन* ॥ ५॥ मध्यपतितत्वं त्वस्येवेति वाच्यम्, एवं सति "संयोगात्" त०--वस्तुतस्तु *निरनुबन्धग्रहणे न सानुबन्धस्य* इति
२.१.५२.7 इत्यादिसूत्राणां स्यादिप्रकरणपठितानामुभयत्र न्यायस्य पूर्व ज्ञापकसिद्धस्य वर्णितत्वेन तत्प्रतिपक्षभूतोऽयं न्यायो 40 प्रकरणे प्रवृत्तिने स्यात् । किच्च नेदृशे विषये प्रकृतन्यायस्य प्रसरः, नात्मानं लब्धुभीष्टे, एकस्मिन्नेव विषये विरुद्धस्य न्यायद्वयस्थानो