________________
एमणे ए भाषाने ए बन्ने प्राकृतोमा भेळवी दीधी छे अने ए नकारणथी एनुं जुईं व्याकरण करवा तेओ प्रेराया पण नथी.
एमना समयनुं वातावरण जोतां तो जरुर ए पाणिनिना वैदिक व्याकरणनी पेठे जैनागमोनी भाषानुं पण व्याकरण लखवाने प्रेराया होत.
जैनपरंपरामां आचार्य हेमचंद्र ज एक एवा प्रतिष्ठापक पुरुष छे जेमणे जैनोनी साहित्यने लगती प्रतिष्ठा साचववानो भगीरथ प्रयत्न सेन्यो छे. नवु व्याकरण, नवु छंदःशास्त्र, नवु अलंकारशास्त्र, नर्बु धातुपारायण, नवा कोशो, नवो निघंटु, नवु पुराण अने नवं योगशास्त्र वगेरे ए बधुं जैनोनी विशेषताने खातर नवु नवु लख्या छतां आगमोनी भाषाना ज प्रसंगमा एमणे वृद्धप्रवादनी सामे पण जे मौन बताव्यु छे ते न आपणा ए प्रश्नना पूर्वोक्त उत्तर माटे पूरतुं छे.
वळी, आचार्य हेमचंद्र पोते एम पण मानता लागे छ के, आगमोनी भाषा अर्धमागधी तो जरुर कही शकाय पम जो एमां 'अर्धमागधी' नामने योग्य केटलीक विशेषताओ मागधी भाषानी पण भळेली होय. आ विशेषताओ तपासतां एमने तो फक्त मागधीनी एक ज विशेषता मुख्यपणे जणाणी छे. ते विशेषता-प्रथमाना एकवचनमा मागधीना 'ए' प्रत्ययनो प्रयोग. जेमके; जीवे, अनीवे, लोए, अलोए, आसवे, संवरे, बंधे, मोक्खे वगेरे. पण आ एक ज विशेषताने लीधे तेओ आगमोनी भाषाने अर्धमागधी कहेवी योग्य धारता नथी अने प्राकृत के आर्षप्राकृतथी जुदी पण गणी शकता नथी. माटे ज एमणे आगमोनी भाषाने माटे पोताना व्याकरणमां कोई खास स्थान आपेलु मथी. साथे साये एटलं पण जणानी देवू जोइए के, हेमचंद्रना
