________________
२४४
काश्यपशिल्पेऽशीतितमः पटलः। स्थानकं सकलं चेत्तु मा(ऊ)रुदीर्घपारिद्विज । अष्टाङ्गुलं समारोप्य ऊरुशूलायतं भवेत् ॥ १४ ॥ सुशीतं सकले चोरु दीर्घादू;ष्टमातृ(त्र)कम् । ऊरुशूलसुषि कृत्वा कटिदण्डाग्रयोर्बुधः ॥ १५ ॥ शिखायां तु समायोज्य यावद्धल(ना)न्तरं यथा । जानुमात्रं द्विधा कृत्वा ऊरुजङ्घान(न्त)योराप ॥ १६ ॥ आरोहयेच्छिखामानं तस्मादारोपयेद्बुधः । गुणाकुलं शिखामानं जवादी?रुपयुतम् ॥ १७॥ मध्यबिन्दुसमायुक्तमूर्खाग्रं तु शिखान्वितम् । जङ्घानागेकताभ्यासं............उदाहृतम् ॥ १८ ॥ ऊर्धाश्रयोजस्निग्धासाग्रहस्थ(स्त)शिखरं बुधः।। गुणाङ्गुलं शिखामानं जानुसंघिछूिनावधा(ध्युच्छ्रितावधि ।।१९।। संधिभिन्नाश्रशूलं तु एक एव विधीयते । जॉदीर्घोपरिष्टात्तु तले मानं तु रोपयेत् ॥ २० ॥ ऊरुमध्ये त्रिभागैकमरुदण्डस्य विस्तृतम् । तस्याग्रं तु त्रिपादं स्याज्जङ्घामूलं च तत्समम् ॥ २१ ॥
धामूलत्रिभागैकं हीनं जङ्घाग्रविस्तृतम् । क्रियापादतलायामं कृत्वा भागं च वाऽऽयतम् ॥ २२ ॥ तलाग्रविस्तृतं द्वित्रिद्वयशं (तु) विस्तृतान्वितम् । एतत्पादतलव्यासं उद्ध्यायतापरोस्थितम् ।। २३ ॥ कर्तव्यं सुषिरं तत्तु जवाग्रास्थू(त्स्तू)पिकायुतम् । योज्य स्निग्धं दृढं कृत्वा यद्विशूलमथोच्यते ॥ २४ ॥ .. बाहुमूलविशालं तु गुणागुलमुदाहृतम् ।। अग्रद्वयागुलं व्यासं प्रोष्ठमूलं च तत्समम् ।। २५ ।। सार्धद्वयाङ्गुलं वाऽथ प्रोष्ठमूलविशालकम् । तन्मूलविस्तृतार्थ(धैं) स्यात्प्रकोष्ठाग्रविशालकम् ॥ २६ ॥ बाहुप्रकोष्ठयोश्चैव कूर्परौ जानुवद्भवेत् । । द्वयङ्गुलं तु शिखामानं योजयेत्तदृढं यथा ॥ २७ ॥ पार्षयोर्वर्धनं चैव चांशदण्डे तु योजयेत् । अतिपक्षान्तरं दीर्घ तव्यासं तु गुणाङ्गुलम् ॥ २८ ॥
