________________
પ્રવચન નં. ૧૭
૨૧૩
અરે ! આચાર્ય ભગવાન કહે છે કે હું નવું કહું છું. મારી પર્યાય શુદ્ધની વૃદ્ધિ થઈને નવી આવે છે અને તારો ઉઘાડ વધતો જાય છે. સાંભળ ! સમય પહેલાં ઉઘાડ હતો તે અત્યારે નથી. તારો પહેલાં ઉઘાડ હતો ને એના કરતા અત્યારે ઉઘાડ વધી ગયો છે. સાંભળ તું. વધતા ઉઘાડે સાંભળ અને હું વધતી દશાએ તને વાત કરું છું. શુદ્ધિની વૃદ્ધિ જ્ઞાનીને સમયે સમયે થાય છે. આનંદની વૃદ્ધિ સમયે સમયે થાય છે. મારી વધતી દશાથી હું તને વાત કરીશ અને તારા વધતા ઉઘાડથી તું સાંભળજે. અત્યારે નથી તા૨ો ઉઘાડ અમે જાણીએ છીએ. તને ખબર નથી. તારો ઉઘાડ વધી ગયો અત્યારે. આત્મા ઉર્ધ્વ થાય છે ત્યારે ઈન્દ્રિયજ્ઞાનનો ઉઘાડ વધે છે, ઈન્દ્રિયજ્ઞાન વધે છે હો. અતીન્દ્રિય તો હજી પ્રગટ થયું નથી. પ્રગટ થાય પછી વધે પણ પ્રગટ થશે જ. અમને વિશ્વાસ છે તારા પ્રશ્ન ઉપરથી કે તારે બીજું કાંઈ જોતું નથી. આહાહા ! સત્તા જોઈતી નથી, લક્ષ્મી જોતી નથી. સાહેબ ! ભગવાનની પૂજા કરું તો શુભભાવ થાય અને પુણ્ય બંધાય. પુણ્ય કેમ બંધાય એ પ્રશ્ન નથી કર્યો.
એક વખતની વાત છે. હું વેરાવળ હતો. પચાસ વરસ પહેલાંની વાત છે. ત્યારે ત્યાં શ્વેતાંબર ઘણા સ્થાનકવાસી પણ ખરા. જનરલી મારી નજર આમ બધે ફરે. આ સ્થાનકવાસી છે ને ઈ શ્વેતાંબરની અપેક્ષાએ સંયોગની અપેક્ષાએ નિર્ધન કહેવાય. શ્વેતાંબર લોકો તો ખૂબ પૈસાવાળા. લાખો કરોડો રૂપિયા ખર્ચે અત્યારે ફાઉન્ડેશન ઊભા કર્યા છે. આનું કારણ શું ? ઈ ડીપોઝીટ રાખ્યું હતું મનમાં, કોઈને પૂછ્યું ન હતું.
એમાં અહિંયા પહેલાં નૌતમભાઈ વાંચનકાર હતા. તેનો સ્વર્ગવાસ થયો અને મુળજીભાઈએ લખ્યું કે હવે લાલચંદભાઈને વાંચન કરવા બેસાડવાની મારી ભાવના છે. ઈ કાગળ પૂ. ગુરુદેવને રામજીભાઈએ વંચાવ્યો. રામજીભાઈ પ્રમુખ હતા ને, ખાનગીમાં બધો પત્રવ્યવહાર ચાલતો’તો. એમાં હું ગયો સોનગઢ. પૂ. ગુરુદેવે કહ્યું લાલભાઈ તમારે વાંચવાનું છે. અરે સાહેબ, મારો પરિચય આપની સાથે બહુ અલ્પ છે. રામજીભાઈ કહે કે કાળ ગૌણ છે. ઓર્ડર કરી દીધો. મુરબ્બી હતા ને.
એ વાંચવા રાજકોટમાં બેઠો ને એ વાંચતા વાંચતાં નિયમસાર આવ્યું હાથમાં. એ નિયમસારમાં ખુલાસો મારા અંદરના પ્રશ્નનો આવી ગયો. નિયમસાર કર્તા લખે છે, કે જગતને લક્ષ્મી કેમ પ્રાપ્ત કરવી એની પણ ખબર નથી. તારે લક્ષ્મી જોઈતી હોય તો પ્રતિમાની પૂજા કરવા રોકાય જા બે ઘડી તો લક્ષ્મીનો ઢગલો થઈ જશે. એમાં એક જીવ ચોંટી ગયો તો આજે એની પાસે પૈસો ઘણો થઈ ગયો. હું જાણું છું, સમજી ગયા. એ હકીકત છે.