________________
૨૨૦ ગાગા ગા આકર્ષિત કરી દીધો. સામૈયા બાદ માંગલિક ફરમાવ્યું. ૯-૩૦ વાગ્યાના આચાર્ય ભગવંતના વ્યાખ્યાનની જાહેરાત થઈ અને મનમાં જ વ્યાખ્યાનમાં જવાનું નિશ્ચિત કરી દીધું. દર વખતની જેમ માતુશ્રીએ વ્યાખ્યાનમાં જવાની આગ્રહ-પૂર્વક પ્રેરણા કરી. દર વખતે તો સાંભળ્યું ન સાંભળ્યું કરી વ્યાખ્યાનમાં જતો ન હતો. પણ આ વખતે તો મુનિ-મંડળના સંયમબળ-તપોબળે મારા પર જબરું આકર્ષણ જમાવેલું. તેણે મને ઉપાશ્રયમાં ૯-૨૦એ પહોંચાડી દીધો. ગુરુવંદન કરતાં હજી શીખ્યો ન હતો. પણ મર્ત્યએણ-વંદામિ કહી ઉપાશ્રયમાં ઊભો રહી મુનિ-ભગવંતોની સ્વાધ્યાય-પ્રતિલેખન વિગેરે ક્રિયાઓ ધારી-ધારીને જોઈ રહ્યો અને તેઓ પ્રત્યેનું મારું આકર્ષણ વધુ ને વધુ ગાઢ બનતું ગયું.
વ્યાખ્યાન શરૂ થયું. મધુર ભાષા, સુંદર શૈલી, વાણીમાં નમ્રતાએ મને ત્યાં જ જકડી દીધો. એક પછી એક પદાર્થો સરળ ભાષામાં આચાર્ય ભગવંત પીરસી રહ્યા છે. તેમાં ઘર-દહેરાસર માટે ધારદાર તર્કો-પૂર્વક સમજણ આપી રહ્યા છે કે“ઘરના માલિક આપણે કોણ ? ઉત્કૃષ્ટ પુણ્યના ધારક અરિહંતને આપણા ઘરના માલિક બનાવો. એના પુણ્યે આપણી નાવ સડસડાટ દોડશે વિગેરે.’ ઘર દહેરાસરની આ પ્રેરણા મારા હૃદયમાં સોંસરી ઉતરી ગઈ. મારે દાદાને-પરમાત્માને ઘરના શિરતાજ બનાવવા છે એવો મનોમન નિશ્ચય કરી દીધો.
એક વર્ષ પૂર્વે જ પિતાશ્રીનું મૃત્યુ થયું હતું. તેઓશ્રીના ગયા પછી ઘરની બધી જ જવાબદારી મારા પર આવેલી. બેનો તો સાસરે હતી પણ હાલ હું, મારા માતુશ્રી, શ્રાવિકા, બે દીકરા, એક
ગુરૂજીઓમાડવાકેજ્માવાઆવે?
