________________
૨૫ કાળજી રાખવી પડે છે. (૧) મનને પૂર્વગ્રહ રહિત બનાવવું. (૨) કશી અપેક્ષા વિના એક સરખા પ્રસંગોપાત ઘસાતા રહેવું. (૩) શંકા, કુશંકા, અવિશ્વાસ આવવા દેવા નહીં. (૪) પત્રસંપર્ક સતત વધારવો. (૫) પ્રાયઃ મૌન અથવા બોલવું જરૂરી થાય ત્યાં સામેનાને બોલવાની વધુ તક આપવી. (૬) ડંફાસ ન આવી જાય તેની કાળજી રાખવી.
- “સંતબાલ”
પુના, તા. 4-7-74, 6.00 A.M.
કાર્યકરોનું યોગદાન અંબુભાઈ આરામ માટે એકલા પુના તા. ૨૦-૬-૭૪ના આવી ૩૦-૬૭ના મુંબઈ પાછા ગયા. તે દરમિયાન તેમની મને જે છાપ ઊઠી તેની નોંધ ગુરુદેવને લખી. ગઈ કાલે મુંબઈથી પાછો આવ્યો અને ગુરુદેવનો પત્ર તા. ૨૮૬-૭૪નો વાંચ્યો. આ પત્રમાં અંબુભાઈ વિશે જે ગુરુદેવે લખ્યું છે તે અહીંયાં ટાંકું પત્રમાં ગુરુદેવ લખે છે :
તમને બન્નેને અંબુભાઈની નિર્બોજ અને સહજ દિનચર્યાથી પ્રસન્નતા વધી છે એ જાણી ઘણો આનંદ, કારણ કે આ “સંતબાલ' નિમિત્તની અનુબંધ વિચારધારામાં તેઓએ જે એકધારો પાયાથી જ લગાતાર પ્રયત્ન કર્યો છે તે અભુત કહી શકાય તેવો છે અને સહકુટુંબ જે આપભોગ એમણે આપ્યો છે, તેની ફલજીભાઈ જેવા ખેડૂતમાં તથા કુરેશીભાઈ જેવા ગાંધીવિચારઅનુબંધ વિચારના અનુસંધાનવાળા સર્વાગી રચનાત્મક કાર્યકરોમાં અને આ બાજુ ગાંધી વિચાર સાથે જૈન પ્રયોગોનાં અનુસંધાનવાળા લલિતાબહેન જેવાં પાત્રોમાં જે તેમના વિશે અને કમળાબહેન વગેરે વિશે પણ જે અહોભાવયુક્ત મમતા છે તેનું મૂલ્ય અસામાન્ય છે. તે જોઈને મને પણ સંતોષ થાય છે. સારું થયું આ વખતે પ્રથમ કરતાં પણ તમો વધુ નિકટ આવીને એમનાં ઉદાત્ત જીવનને જોઈ શક્યા. એમની તબિયતમાં જેટલી સંગીનતા વધે છે, તેટલો સમાજને લાભ સહેજે મળે છે એમ માનતું આપણું આખું વર્તુળ અને કમળાબહેન વગેરે સૌ થશે, તેટલી વિશ્વવાત્સલ્ય ધ્યેયે ધર્મમય સમાજરચનાને વધુ ગતિ મળશે, એમ પણ દિને દિને ભાસતું જાય છે.”
અંબુભાઈ માટે ગુરુદેવની આ આશા, Reading અને અભિલાષા યથાર્થ જ છે. સમર્પણ તો અંબુભાઈએ કહ્યું જ પણ તેમાં ત્યાગ અને નિઃસ્વાર્થતા ભળ્યાં અને રહ્યાં તેથી તે દીપી ઊઠ્યું.
શ્રી સદ્ગર સંગે : વિશ્વને પંથે
