________________
તા. 295-74 ગુરુદેવનો પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યેનો સૂક્ષ્મ પ્રેમ અને ચિંતનશીલતા
(૧) સાંજે દરિયે ફરવા જઈએ ત્યારે, અણઆથમી માટે પીવાનું પાણી ગુરુદેવ સાથે લઈ લે છે. વધારાનું પાણી પીધા બાદ ફેંકી દે છે. ડોલમાં - રાત્રે બાકી રહે છે તે પાણી – પાણી ઓછું (જે મને ખબર ન હતી) પાણી ઓછું હશે તેથી એક દિવસ સાંજે દરિયે પીતાં વધેલું પાણી ગુરુદેવ પાછું લાવ્યા અને ડોલમાં રેડ્યું. નાની-ઝીણી વાતમાં પણ ગુરુદેવ કેટલા ચોક્કસ-જાગૃત છે !?
(૨) ફરી આવ્યા કે બહારથી આવ્યા પછી, ગુરુદેવના પગ ધોતો હોઉં ત્યારે કીડીઓ પણ ઘણીવાર આસપાસ ફરતી હોય. એક તરફથી ગુરુદેવ પગ ધોતા ધોતાં મારી સાથે સંપૂર્ણ લક્ષપૂર્વક વાતો કરતા હોય, અને બીજી તરફ તેમનું પૂરું લક્ષ્ય એક પણ કીડી પાણીમાં – પગ ધોવાતા પાણીમાં - તણાય નહીં તે તરફ હોય જ, અને મારી સરતચૂકથી કોઈ કીડી જો પાણી તરફ આવે તો પોતાના હાથ વડે ગુરુદેવ તે કીડીને તરત એક બાજુ કરી બચાવી લે ! કેટલો સૂક્ષ્મ પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યે ગુરુદેવનો પ્રેમ અને અહિંસક ભાવ ?
(૩) ઘણાં વર્ષો પહેલાં, ૧૯૬૭ આસપાસ (બરાબર યાદ નથી) શિયાળ ગુરુદેવનું ચોમાસું હતું ત્યારે દર્શને (૧૯૫૮ના ઘાટકોપર મોટા ગુરુદેવ સાથે, ચોમાસા બાદ પ્રથમ જ વાર) શિયાળ ગયેલો અને બે દિવસ રોકાયેલો. આમ તો અતિથિ માટેનું રસોડું શિયાળ ચોમાસે ચાલુ હતું, પણ સાથોસાથ રેશનિંગ હતું એટલે અનાજનો એક કણ પણ બગડે કે નકામો ન જાય તે માટે ગુરુદેવ ઘણા કડક હતા. રસોડાનો ચાર્જ મોટા ભાગે મીરાંબેન સંભાળતાં. કોઈ કારણસર રાંધેલું ધાન બગડ્યાની, આધારભૂત વાત ગુરુદેવના કાને આવી, એટલે મીરાંબહેન તે માટે જવાબદાર ગણાય એમ ગુરુદેવને લાગ્યું. આથી એક પ્રાત:પ્રવચનમાં આ ભૂલ માટે ગુરુદેવે જવાબ માંગ્યો, અને તે માટે પ્રાયશ્ચિત્ત કર્યું-કરાવ્યું. આ પ્રસંગ તેમજ બીજા દિવસની ભાલ નળકાંઠાની મિટિંગ વખતે, કઠણ પ્રશ્નો જ્યારે ગુરુદેવ પાસે આવ્યા ત્યારે, ગુરુદેવના ભાલ પ્રદેશની રેખાઓ ખેંચાયેલી અને ચહેરા પર ચિંતાનો ભાવ તરી આવતો.
- ગુરુદેવ એકવાર બોલેલા કે, “જાગતરામભાઈ કહે છે કે ગાંધીજીની રેખાઓ (કપાળની) સદાય ખેચાયેલી રહેતી. વિશ્વમયતા-ઈશ્વરમયતાનો આદર્શ બાપુનો હતો તેથી.” સારાંશ બાપુ સતત ચિંતનશીલ રહેતા એટલે કે વિશ્વમય થવા મથતા સાધકે ચિંતનશીલ કુદરતી જ રહેવું પડે છે, ચિંતામય નહીં. આ વાતને આજે વર્ષો વીતી ગયાં. તા. ૧૦-પ-૭૪ની ચિચણમાં ભાલ નળકાંઠાની રાતની છેલ્લી અને
શ્રી સદ્ગુરુ સંગે : વિશ્વને પંથે
