________________
૧૫૨ (૬) વ્યવહાર તો ચાલતો હોય તેમ ચાલશે. ભાવિ હશે તેમ થયા કરશે. આપણા હાથમાં સ્વાધીન હોય તે માટેજ મથવાનું છે. ઘણા કાળની ટેવો, આદતો ખેંચાણો, પ્રલોભનો નવા નવા બહાનાં કાઢી આપણને ઢીલાં બનાવી દે અને જાણે આપણે નિરૂપાય છીએ એમ સમજાવી આપણને ઠંડા કરી મૂકે, એ એમની પ્રપંચબાજી મુમુક્ષુએ જાણી લેવી જોઈએ અને સતત જાગૃતિ રાખવી ઘટે. નહિતર લાગે છે કે ઘણો પંથ કાપ્યો છે પણ જુઓ તો હતા ત્યાં ને ત્યાંજ – એ જ માયાની રમત છે. (તા. ૩-૩-૧૯પ૬, સાયલા)
(૭) સાધકને અણધાર્યા વિરોધો લાગે, પણ વિરોધો તમને જણાવીને ન આવે તે વિરોધો નથી પણ કસોટીઓ છે અને જરૂરના છે, તેથી ના હિમત થવાનું નથી. કસોટી તો સહુની થાય. સાચા મોતીજ વિધાય. ભક્તોનેજ વિદ્ગો, કષ્ટો, મૂંઝવણના પ્રસંગો આવે એ સનાતન નિયમ છે. વધુ મજબૂત બનો – ખડક જેવા બનો (તા. ૨૯-૩-૫૬, સાયલા).
(૮) ખરા ભક્ત ગૃહસ્થાશ્રમમાં રહ્યાં છતાં અનાસક્ત ભાવે નાનાં મોટાં, ઊંચાં, હલકાં કાર્યો પણ પ્રભુ અર્થેજ કરે છે અને માને છે. ઝાડૂ કાઢતાં એ માને છે કે મારા પ્રભુનું આંગણું સાફ કરું છું. “સેવા મારા પ્રભુની કરું છું.” એ ભાવ સમજ ઉચ્ચ કોટીના છે. પણ એ માર્ગ વિચારવા યોગ્ય છે. ઘણા કાળની અહમ્ વૃત્તિએ પોતાનો વાડો વાળ્યો છે એ છોડાવો ગમતો નથી. કદરત એ વાડો – એ મર્યાદા - તોડી નાંખે કે ઝૂંટવી લે છે ત્યારે તો જખ મારીને છોડી દે છે, પણ મારાપણાની વાસના ભેગી લઈને જ અવતરે છે. મારે ફાળે જે કાર્ય આવ્યું અને મારી લાયકાત પ્રમાણે જ્યાં ગોઠવ્યો તે પ્રભુનું જ કાર્ય માની કર્યે જવું એમાં આપણા હૃદયની પરીક્ષા કષ્ટ આપીને કરે. મન ઢીલું પડી જાય એવા પ્રસંગો કુદરત લાવીને ખડા કરે એવા સમયે મક્કમ રહેવું ભારે મુશ્કેલ થાય છે. (તા. ૨૫-૧૦-૧૯૫૩, વાંકાનેર)
(૯) બેડીથી ગભરાવું નહીં. બેડી પણ મારા પ્રભુની ઈચ્છાએ પડી છે. તે રાખે ત્યાં અને જ્યાં રાખે ત્યાં – તેમ – રહેવું અને તે પણ પ્રસન્નતાથી, હાયવોયથી નહીં. રોતાં રોતાં કાર્ય ન બજાવવું. માણસના વિકાસની નિશાની એ છે કે પ્રતિકૂળ સંજોગોમાં પણ ગભરાઈ ન જાય; પરંતુ એની પાછળ કાંઈક રહસ્ય છે, તેમાં મારા વિકાસનો કંઈક સંકેત છે એમ જાણી ખૂબ સહનશીલ થાય, સમભાવને કેળવે અને
એ રીતે પ્રભુની નજીક જાય; પરંતુ એની પાછળ કાંઈક રહસ્ય છે, તેમાં મારા વિકાસનો કાંઈક સંકેત છે એમ જાણી ખૂબ સહનશીલ થાય, સમભાવને કેળવે અને એ રીતે પ્રભુની નજીક જાય. વિકાસમાં વિઘ્નો-પ્રતિકૂળતા-આવીને ખડાંય હોય છે,
શ્રી સચ્ચર સંગે : વિશ્વને પંથે
