________________
૧૨૮
તેનું કામ કરતી તેથી ચિંચણીથી મુંબઈનો પ્રવાસ જે ૧૦૦ માઈલથી અધિક થાય તે તેમને માટે એક સાહસ રૂપે હતો. પરંતુ ગુરુપ્રેમથી દોરવાઈને તેમણે હાથ ધર્યો હતો.
ટ
પ્રવાસ વર્ણન
ચિંચણીથી મુંબઈના પ્રવાસનું સુંદર વર્ણન પત્ર અને મૌખિક એમ બન્ને રીતે કાશીબેને ગુંદીમાં આપેલ.
સોપારાથી તા. ૪-૧૧-૭૬ના પત્રમાં કાશીબેન લખે છે :
“પૂ. ગુરુદેવને પગની ઘણી મુશ્કેલી છતાં ગુરુભક્તિ પ્રેમ શ્રદ્ધાથી વિહાર કરે છે. એકજ પગના બેલેન્સ પર ચાલવું પડે છે. રેલવેના પાટે પાટે જ ચાલવાનું તકેદારી ઘણી રાખવી પડે,... ગાડી દેખાય એટલે નીચે ઊતરી જવું પડે, છતાં ઝડપથી જતી ગાડીના પવનનો ઝપાટો લાગેજ જ્યારે પાટા ઉપરથી નીચે ઊતરવું પડે અને ઉપર પાછુ ચડવું પડે ત્યારે મણિભાઈના ખભે હાથ મૂકી ટેકાથી અડધુ ઊતરવું પડે. પગનો ઘણીવાર બેલેન્સ ગુમાવે છતાં હિંમતથી ટકાવી રાખે છે.
મંગળ તા. ૧૬-૧૧-૭૬ મુંબઈ ઊતરી પ્રભાબેનને ફોન કરી જાણ્યું કે ગુરુદેવ આજેજ કાંદાવાડીના ઉપાશ્રયે હમણાં આવે છે.
ગુરુદેવના પ્રવાસ માટે જે ઠીક લાગે તે કહે; એક વસ્તુ સ્પષ્ટ છે કે કરુણાપ્રેમના આ કર્મયોગીની નિસર્ગ મૈયાએ જ છેવટ સુધી ચિંતા-કાળજી કરીને શરીર જાળવ્યું.
અહીંયાં ઉપાશ્રયમાં જ્યાં અને જેવી સગવડ મલી તેથી ગુરુદેવ સંપૂર્ણ સંતોષ અને આનંદ અનુભવતા હતા. હકીકતે ગુરુદેવને અહીંના ઉપાશ્રયમાં જોઈએ એવી મારી દૃષ્ટિએ - સગવડ ન હતી. દિવસે એક જગ્યા; રાત્રે સુવાની બીજી જગ્યા વગેરે કાંઈ ગમ્યું નહીં. વધુ ગમ્મત તો ગુંદીથી જે બધા આવેલાં તેનો ઉતારો ગુરુદેવનાજ હૉલમાં રાખ્યો હતો તે જોઈ નવાઈ લાગી ! ગાંસડા, પોટલાં, બેડીંગ, સૂકાતાં કપડાં વગેરે જોઈને “ભા. ન. પ્રા. સંઘનો આ ઉતારો છે એમજ લાગે. ફક્ત હૉલના એક ખૂણામાં નજર કરતાં જણાયું કે ગુરુદેવ પણ દિવસના આ હૉલમાં રહે છે ખરા. કયો જૈન સાધુ પોતાના સેવકો અને પાયાના કાર્યકરો સાથે આટલી આત્મીયતાપૂર્વક એકજ હૉલમાં રહે છે !
*
શ્રી સદ્ગુરુ સંગે : વિશ્વને પંથે
