________________
ફાંકો રાખી મદદ વિણ હું ગર્વ ટોચે ચડેલો, લૂલી કાયા ડૂલી ગઈ છતાં ઓથમાં તું ઉભેલો; અંધી આંખે નવનજરથી નાથનું નૂર જોયું, એ પસ્તાવે મમ ઉર બળે હાથથી હીર ખોયું. ૩૭ દોષો ભૂલી વિભુવર ! હવે વાલથી ગોદ લેજે, પૂર્વાધ્યાસો યદિ હજુ નડે ! જ્ઞાન ઉદ્યોત દેજે; જેથી દ્રષ-પ્રમદ ભય-આસક્તિ-આવેશ ભાગે, શાન્તિપ્રેમી સરસ-સમતા દિવ્ય આનંદ જાગે. ૩૮
અંતિમ સત્ય
| (માલિની). ત્રિભુવનપતિ ! તું હું જો સ્વરૂપે અભિન્ન ! નિજની નિકટ પ્રાયશ્ચિત્ત ને પ્રાર્થના શાં ? મન પવન ઝપાટે ભાસતી વિસ્મૃતિમાં, સ્વપરિણતિ જગાવા, ગાઉં ગાથા પ્રસન્ન !!
ૐ શાન્તિ
૪૪
