________________
પ૬ ટી વાત ઉમેરી અફવાને ફુગાવો ચગાવ્યા.
નાનચંદભાઈ કાંઈ કામસર અમદાવાદ ગયા હતા. આવીને આ અફવાનો ગબારો સાંભળ્યા. એમની આંખ સામે પેલું શ્રીકૃષ્ણ સામે તૃણાસુરે ઊભા કરેલા વંટેળનું ચિત્ર તરવા લાગ્યું અને શીલા જેવા દઢ કનૈયાએ તૃણસુરને હંફાવ્યાના પ્રસંગમાંથી શ્રદ્ધા મેળવીને તેઓ નિશ્ચિત થયા કે—
૨મણિ પળે કસોટીઓ, અપરંપાર આવત; એ સમે પણ શ્રદ્ધા જ, આખરે ત્યાંજ જીતી જતી.
નાનચંદભાઈએ ખૂબ ધર્યથી કામ લીધું. પ્રાર્થના અને સૂત્રો મારફતે ઠેરઠેર જઈ જેની ભૂલ થઈ હોય તેને ભૂલ કબૂલવા વિનંતી કરી. ગામમાં નાનચંદભાઈ તરફની સહાનુભૂતિનું વાતાવરણ જામવા લાગ્યું. આક્ષેપ મૂકનારે ઘાયું હતું તેવું પરિણામ ન આવ્યું. અફવાને ઊભો બેસવા લાગ્યો.
નવલભાઈ અને કાશીબહેને આ વાત સાંભળીને ઓતારિયા આવવાને કાર્યક્રમ રાખ્યું. એમના આવવાની વાતથી એ બહેન અને એની સાથે સંકળાયેલ ભાઈના પરિવારમાં ખળભળાટ મચી ગયે. કેસુભાઈ અને અભેસંગભાઈ જેવા આગેવાનો પણ ભૂલેલાને સાચે માર્ગે વાળવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. એ બાઈના ભાઈઓએ કહ્યું : “અમારી બહેનની ભૂલ તો થઈ છે પણ જાહેરમાં આવું કબૂલ કરી ફજેતી વહોરવા કરતાં તે કાંઈક કરી
