________________
પ્રયે આવી નિષ્ફરતા ! ગાયને પૂછડે પાણી રેડી પિતૃશ્રાદ્ધનું પુણ્ય કમાવાનો લહાવો લેતી પોકળ ભક્તિ ઓથે હિંદુ સમાજની ગાય પ્રત્યેની કઠોરતા જોઈ પેલા વૈષ્ણવ મુસાફરનું હૃદય દ્રવી ગયું. રઝળતા અને ન ધણિયાતા ઢાર પ્રત્યેની સમાજની ઘોર ઉપેક્ષાએ મુસાફરના અંતઃ કરણને વલોવી નાંખ્યું.
સંવેદનમાંથી સંકલ્પ એના વલોવાટમાંથી એક સત્ સંકલ્પ જમ્યા. એ હતે, આ વાછરડીની સેવા તે કરીશ, પણ જે ગેવિંદે– ગપાળે વ્રજમાં ગાયે ચારી ગોપાલન અને ગૌસંવર્ધનને ધર્મ શીખવ્યું તે ગોવર્ધનધારીના ગેધર્મનું હું પાલન કરીશ. હું ગૌશાળા ઊભી કરીશ. ભુલાઈ ગયેલા ગાયના કામને ભગવાનનું કામ માની તેમાં જ ગોવિંદગપાલગોવર્ધનનાથની સેવા માનીશ. ઋષિરૂપા ગાયને માતા માની, માની જેમ તેની સેવા કરીશ. આજથી ગાવલડી મારી માવલડી બને છે.
સંકલ્પમાંથી સક્રિય સેવા આ મુસાફરે સત્ સંકલ્પને સક્રિય સ્વરૂપ આપવા પાંચ ગાયે ખરીદીને હવેલીમાં ગૌશાળાની શરૂઆત કરી. આ સંક૯પ કરનાર મુસાફર તે નાનચંદભાઈ, એ જ આજના સ્વામી જ્ઞાનચંદ્રજી. આ સંકલ્પને તન, મન અને ધનથી સાકાર સ્વરૂપ દેવામાં મદદ કરી નરોત્તમભાઈ એ, અને પેલેરાના સજજને એ. એમાંથી સાર્વજનિક ગૌશાળા
