________________
૩૦
વાતી નથી ?'' તેમણે જણાવ્યું “જેવી પ્રભુની ઇચ્છા.'' મેં એક ભાઈનું ધ્યાન દોર્યું. તેમણે એક નવી રજાઈ આપી. એક દાદા તેની સુતરાઉ પછેડી આગ્રહપૂર્વક આપી ગયા. મેં તે એક ગરીબ પ્રવાસીને આપી દીધી, ધીમે ધીમે સત્સંગીઓમાં ગાય, ગરીબ, દીન, દુખિયાં તે સાધુ-સંતાનો મુશ્કેલી જોઈ તે પ્રભુસેવા છે એવી શ્રદ્ધા દૃઢ થતી ગઈ અને મને સ્પષ્ટ થયું કે આજની સામાજિક પ્રવૃત્તિમાં જે આધ્યાત્મિક વિચાર સાથે નહિ હૈાય તે સામાજિક સેવાની પ્રવૃત્તિ પશુ દુઃખરૂપ થવાની છે. માટે સેવાના કાર્ટીમાં આત્માની સજાગતા રાખવી જરૂરી છે, એથી લેાકજીવનમાં આધ્યાત્મિક દૃષ્ટિએ ધડતર કરવાની કામની ઇચ્છા થાય છે, ભિક્ષા લેવા જતાં સાતò અતિ તાકાની અને ખિનસસ્કારી બાળકેા જોયાં. તેમના માટે પ્રેમ પ્રગટો, એ પણ ભગવાનનાં જ બાળકી છે.—એ ભાવના પ્રગટી અને બાળાના સંસ્કાર માટેના કામ પ્રત્યે ગામનું ધ્યાન દોર્યું . સમાજ પાસેથી ભિક્ષા તથા જીવનને જરૂરી ચીજવસ્તુ મળે છે તેના વળતર ખની શકે તેટલી આધ્યાત્મિક પ્રવૃત્તિ ચાલુ રાખવી અને ધર્મ પ્રચાર રૂપે ભગવાન મારી પાસે જે કરાવશે તે આનંદપૂર્વક કરી છૂટીશ.” સમત્વ અને અનુકપાના પ્રભાવે જ્ઞાનચંદ્રજીનું જીવન પણ સેવાભકિત ને યામય બની ગયું, તેની સામે મહાવીરનું દૃષ્ટાંત ઉદાહરણરૂપે તરવરતું હતું. કેવું હતું એ ?—
બદલ
આછુ લેવું વધુ દેવું, વર્તે એ ભાવથી ખધે; સર્વ ક્ષેત્રે કરે સેવા, કવ્ય રૂપ માનીને,
એ સેવા બધાં પ્રાણીને પ્રભુવત્ કે આત્મવત્ માનીને કરતા હતા. એટલે તે ક્તિમય હતી, જેમાં
સત્ય મધુર ને સાર્થ, વાણી વદે અહિંસ તે; નાનાં મોટાં બધાં પ્રાણી, પેાતાના તુલ્ય ગણી રહે આવી ભક્તિમય સેવા, અનુક પામય ભક્તિ અધ્યાત્મને પ્રાણ ગણાય છે.
