________________
માસમાં એમની સરલ તથા નિર્મળ વાણીએ ઘણાંખરાને પ્રેમ જીતી લીધા અને ઋષિ બાળકે તથા હરિજન બાળકે બાલમંદિરમાં આવવા લાગ્યાં. માબાપ પણ સહકાર દેવા લાગ્યાં. એ પછી સાણંદ ગામના જુદા જુદા લત્તાને પરિચય કરવેર શરૂ કર્યો. માતા અને બાળકોને પ્રેમ દિવસે દિવસે વધવા લાગ્યા અને એકાદ વર્ષમાં તે બાલમદિરમાં સારી એવી સંખ્યા જામી ગઈ. બાળકે તે એટલાં બધાં હેવાયાં થઈ ગયાં કે જે લત્તામાં નીકળે ત્યાં બાળકે પ્રેમથી બાપુ-બાપુ કરી ઘેરી વળવા લાગ્યાં. બાળકે પ્રત્યેના હેતે માતાઓને પણ બાપુ પ્રત્યે આદરથી જોતી કરી. આમ મહિલાઓ અને બાળકો બાપુના વત્સલ રંગે રંગાયાં.
શિક્ષકા બહેનોની ભરતીનો પણ પ્રશ્ન હતો. બાપુએ ભાવુક અને ધગશવાળ એક એક કરતાં ચારેક બહેનો શોધી કાઢ્યાં. એક બહેનને તો એની ભાવના-ભક્તિમાં ખૂબ સહાયભૂત થઈ સંયમ તરફ વાળવાના પ્રયત્નમાં પણ ખૂબ મદદ કરી. એ બહેનમાં ધીમે ધીમે આવડત વધવા લાગી અને બીજા બહેનએ તેની મદદમાં રહી બાલમંદિરના કામને ઉપાડી લીધું. નાનચંદભાઈની કાળજી, કાર્યકર્તા બહેન પ્રત્યેનું વાત્સલ્ય અને માતા જેમ દીકરીને તૈયાર કરે તેમ પ્રત્યેક વાતમાં કેળવવાની સાવધાનીએ શિક્ષિકા બહેને તૈયાર થઈ ગયાં, તેમણે બાલમંદિરની બાબતમાં નાનચંદભાઈને નચિંત કરી દીધા.
