________________
પ્રસ્તાવના
૧૩
આ પરથી એ યુવકે સમાધાન મેળવ્યું કે જો મારી શકિત અને મર્યાદાનો વિવેકપૂર્વક તોલ કાઢી બ્રહ્મચર્ય લક્ષ્ય ઠીક જાળવી શકું, તો જ મારે લગ્નદશા સ્વીકારવી. નહિ તો એવી દશા સાધવા માટે બ્રહ્મચારીદશાને લંબાવવી કે જેથી બ્રહ્મચર્યના સંસ્કારો દઢ થાય. એ દઢ થશે તો લગ્ન એ મુખ્યત્વે આત્મલગ્નપ્રેમલગ્ન બનશે. અને એથી પોતાનું પોતાની સખીનું, અને સમાજનું કલ્યાણ થશે. નહિ તો મોટું જોખમ વહોરવામાં વિલંબ કરવો જ સારો છે. તારીજો
માર્ગ
સારો (મોક્ષ)
ખરાબ (સંસાર, નરક)
ત્યાગ
આદર્શ ગૃહસ્થાશ્રમ ભોગવિલાસ કર્મસંન્યાસ કર્મયોગ
જડતા બન્નેમાં અનાસક્તિનું ધ્યેય તો
પ્રમાદ જોઈએ જ. શ્રેયાર્થી માટે તો સારા માર્ગમાંથી જ કરવું કે ન કરવું? એ પ્રશ્નનું સમાધાન શોધવાનું રહે છે અને તે ઉપલી રીતે બરાબર મળી ગયું. પ્રશ્ન બીજો : અપયશ કેમ ગમતો નથી ?
કુદરતી રીતે એમ જવાબ મળ્યો કે લોકોમાં માન મેળવવાની આસકિત (કામ) છે. હવે ગીતાજીમાં આ પ્રશ્નનો ઉકેલ મેળવવા માટે વિવેકપૂર્વક વિચાર કરી આ પ્રશ્ન થવાનું કારણ શોધ્યું તો માલુમ પડયું કે ઉપલો પ્રશ્ન થવાનું કારણ એ હતું કે મને જ્ઞાન ન હતું. માટે જ્ઞાન' વિષે ચર્ચતો સાંખ્યયોગ કે જે ગીતાજીનો બીજો અધ્યાય છે તે જોયો. જોતાં જોતાં એમ મળી આવ્યું કે 'અપશય એ મૃત્યુ કરતાં બૂરી ચીજ છે.(૨-૩૪).
હવે અહીં પ્રશ્ન એ થયો કે, તો ક્રોધ પણ મૃત્ય કરતાં બૂરી ચીજ છે, છતાં ગા માટે તે ગમી જતો લાગે છે ? જવાબ માટે મેં ખરડા પ્રમાણે 1 નો ઉપસ્થિત થવાનું કારણ પૂછ્યું કે તેમને જણાવ્યું કે પ્રશ્ન ઉપસ્થિત થવા, કિરણ એ હતું કે
