________________
આપણી યુવા અવસ્થા ચંચળ છે. પછી તે વિદ્યાર્થીની કે સાધકની હો, એ ઘણા વિચારણા આપણને ઘેરી લે છે. આ સાચું કે તે સાચું. પણ એની ઝંઝટમાં ના પડતાં જેટલું બોલીએ એટલું આચરીએ અને થોડું આચરવું પણ એમાં કોઈપણ ભોગે ડગવું નહિ. જો સિદ્ધાંત આચરણમાં આવે જ નહિ અને આચરણમાં આવે નહિ, ત્યાં સુધી કોઈને અસર થાય નહિ. વિકાસ થઈ શકે નહિ.
મારી કલ્પના ભૂમિમાં હજારો સુંદર વસ્તુ પડી હોય, પણ આચરણમાં થોડું પણ નહિ હોય તો વાણી ઘણી સુંદર હશે. દલીલબાજી હશે, તો પણ પ્રજામાં કાંઈ જ અસર પડશે નહિ. બધાં કામો તણાઈ જશે. પછી આપણે અફસોસ નહીં કરવો જોઈએ. એમાં લોકોનો વાંક નથી પણ વાંક મારો છે.
આવો માણસ હજારો કામ કરશે, પણ એ ઢંગધડા વગરનું કામ હશે. એવો માણસ કામ તો કરશે, પણ એને નિર્ણયનું કામ સોંપી શકાશે નહિ કારણ કે એના ઉપર આપણો વિશ્વાસ બેસતો નથી. અને વિશ્વાસ એ સૌથી મહત્ત્વની વસ્તુ છે. ભલે એક જ નિશ્ચય કરીએ. પણ એ પાળ્યો જ છે. જેમ આપણી જવાબદારી, ત્યાગ, સેવાભાવ, વત્સલ વગેરે ગુણ જોઈએ છીએ. તેમ ચોક્કસતાનો ગુણ પણ જરૂરી છે. એક વાસણ ઘસવું હોય તો પણ તે ચોક્કસ જ હોવું જોઈએ. એ કાર્યકરોએ બહુ શિસ્ત કેળવી જાણવી જોઈએ. જો એમાં ભૂલ થશે, તો મોટામાં મોટું કામ કરશે. તો પણ વિશ્વાસ ખોઈ બેસશે. જિંદગીમાં કોઈક જ વાર પરીક્ષા આવે છે. તા. ૧-૪-૧૫ર : કેશરડી
શિયાળથી નીકળી કેશરડી આવ્યા. અંતર પાંચ માઈલ હશે. ઉતારો નિશાળમાં રાખ્યો. ગામે સ્વાગત કર્યું. રાત્રે જાહેરસભા થઈ હતી. તેમાં ખેડૂતમંડળ અંગે વાતો કરી. બેગામડાથી શ્રી ઉમેદરામભાઈ ભજનિક અને છેલાભાઈ આવ્યા હતા. તા. ૨૩-૪-૧૯૫૨ : બેગામડા
કેશરડીથી બેગામડા આવ્યા. અંતર ચાર માઈલ હશે. ઉતારો સર્વોદય આશ્રમમાં રાખ્યો હતો. અહીં ગંદી સર્વોદય યોજનાની શાખા ચાલે છે. બાળકોને સંસ્કાર અને બીજું રચનાત્મકામ ચાલે છે. ભજનિકભાઈ અને કનુ મલકાણી એ બે ભાઈઓ કામ કરે છે. સાધુતાની પગદંડી
૫૩
