________________
ખટપટ છે, એટલે બધું બહાર આવી જાય તેમ છે. સતુભા તાજના સાક્ષી થવા ખુશી છે. ગગુભા અને પૂજા માસ્તર મુખ્ય આગેવાન છે. તા. ૨૪-૩-૧૯૫ર : બગોદરા
ધીંગડાથી નીકળી બગોદરા આવ્યા. અંતર પાંચ માઈલ હશે. નિવાસ ઉતારે રાખ્યો હતો. રાત્રે જાહેરસભા થઈ. તેમાં ખેડૂત મંડળ અંગે વાતો થઈ. તા. ૨૫ થી ૩૧-૩-૧૯૫૨ : શિયાળ
બગોદરાથી શિયાળ આવ્યા. અંતર પાંચ માઈલ હશે. નિવાસ કસ્ટમ બંગલે રાખ્યો હતો. કેશવલાલ જીવરાજ સાથે આવ્યા હતા. જકાત અંગેની જૂની ચાલી આવતી લાઈનદોરી ઉપરનાં બધાં ઝાડ લોકો કાપી ગયા છે. કોઈ પૂછનાર નથી. અહીં સવાર સાંજ પ્રાર્થના અને પછી પ્રવચન થતું. કાર્યકરો સાથે વ્યક્તિગત પણ ચર્ચા વાતો કરી. કેટલીક શિખામણ આપી. અહીંની સહકારી મંડળી સોસાયટી ફરીથી શરૂ કરવા અને ખેડૂત મંડળના સંચાલન નીચે લાવવા પ્રયત્ન થયો. એક દિવસ અંબુભાઈ આવ્યા હતા. ત્યારબાદ હરિભાઈ અને અમૂલખભાઈ આવ્યા હતા. એક સભામાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે, આપણે એક વસ્તુ બરાબર સમજી જઈએ તો તેથી એ આચરણમાં આવી જાય છે, એમ નથી બનતું પણ એનો વારંવાર વિચાર કરવો પડે છે. અને જીવન સાથે જ્યારે પ્રસંગ પડે ત્યારે મેળ પાડવો જોઈએ. સમજણ અને આચરણ વચ્ચે એક ખાઈ છે. એ કેવી રીતે પુરાઈ શકે ? ખાઈ હોય તેને ઓળંગવા માટે તુંબડી કે દોડી હોય તો જ કિનારે પહોંચી શકાય. તુંબડી ચિંતન છે. ક્યાં મુશ્કેલી છે. તે કેવી રીતે દૂર કરી શકાય એમ સતત ચિંતન ચાલ્યા કરે. પછી એમ કરતાં ગડ બેસી જાય છે. ગાંધીજીએ કહ્યું મણભર વાતો કરવી તેના કરતાં અધોળ આચરણમાં મૂકવું તે વધારે જરૂરી છે. માણસ મોટી વાતો કરી શકતો હોય છે. પણ આચરણમાં કંઈ હોતું નથી. આચરણમાં ગફલતમાં ચલાવી લઈએ તો પછી ટેવ પડી જાય છે.આટલામાં શું ? આટલો વખત કરી લઉં. પછી નહિ કરું. એમ દિલાસો લઈ લે છે. એક વાર નિશ્ચય કર્યા પછી હું પાર પાડીશ જ એવો દઢ સંલ્પ જ કિનારો પાર ઉતારી શકે છે. પર
સાધુતાની પગદંડી
