________________
તા. ૧૪-૨-૧૯૫૨ : આ
પીપળિયાથી નીકળી આકરુ આવ્યા. અંતર ચાર માઈલ હશે. ઉતારો ઉતારામાં રાખ્યો હતો.
તા. ૧૫ થી ૧૯-૨-૧૯૫૨ : ભલગામડા
આકરુથી નીકળી ભલગામડા આવ્યા. અંતર ત્રણ માઈલ હશે. ઉતા૨ો મહંતના ઘરે રાખ્યો હતો. કુરેશીભાઈ અહીં મળવા આવ્યા હતા. અહીં નવા ચૂંટાયેલા ધારાસભ્યોને બોલાવ્યા હતા. રવિશંકર મહારાજ પણ આવ્યા હતા. દરેકે મળીને કયાં નવાં કામો કરવાં અને રાજકારણની શુદ્ધિ કેમ થાય, લોકોનો ઉત્સાહ વધે તેવાં કાર્યો કરવા માટે વિચાર વિનિમય થયો. પ્રથમ કુરેશીભાઈએ જણાવ્યું કે, આનાવાળી વિષે ફરિયાદ છે. તે આપણે બધી રીતે જોઈશું. સહકારી ધોરણે આપણે કામ કરીશું તો ઘણો ફાયદો થશે. ફુરસદના વખતમાં ગ્રામઉદ્યોગો માટે વિચારવું પડશે. બાબુભાઈ જશભાઈએ કહ્યું કે, બંને પૂ. મહારાજશ્રીની હાજરીમાં ધારાસભામાં પડાપડી કરનાર અમે ભાષણ માટે ઉત્સુક એવો હું અહીં બોલતાં આઘાપાછા થવું પડે છે. સંતોની દોરવણી અમારા માટે ખૂબ ઉપયોગી થઈ પડશે.
મગનભાઈ શંકરભાઈએ કહ્યું કે, બાબુભાઈએ કહ્યું તેમ મને પણ બોલતાં સંકોચ થાય છે. માર્ગદર્શન તો લેવા અમે આવ્યા છીએ. બે મહાનુભાવો એના માટે લાયક છે. કેટલોક અસંતોષ છે, એ સાચો હશે કે ખોટો હશે ? ખોટો એટલા માટે હશે કે, એ પ્રશ્નનું આપણને જ્ઞાન નથી હોતું. વિ.વા. હું નિયમિત વાંચું છું. એમાં જે સૂચન આવે છે, તેથી લાગે છે કે, મહારાજશ્રી જ આપણને માર્ગદર્શન આપી શકશે. રેંટિયો હું નિયમિત કાંતી શકતો નથી, પણ એના સિવાય આપણો કોઈ ઉદ્ધાર થવાનો નથી. હવે સરકાર આપણી છે. એણે મદદ કરવી જોઈએ.
માણેકલાલ શાહે કહ્યું : ગામડામાં હવે કામ કરવું પડશે. એક વાત લાગે છે કે, કોઈપણ ગામનું એકમ લઈને ગમે તે કાર્યક્રમ ત્રણ વર્ષમાં પૂરો કરીએ. એવું કંઈ નક્કી કરીશું તો જ પ્રગતિ થશે. હવે નીચેથી શરૂઆત કરવી જોઈએ. લોકો ના માને તો મહાનુભાવોની મદદ લઈએ.
રાવજીભાઈ નાથાભાઈએ કહ્યું : સ્વતંત્ર થયા પછી દેશ સમક્ષ વિકટ પ્રશ્ન ખડો થયો છે, કે દેશનું ચણતર કઈ રીતે કરવું. યંત્ર વાપરીને, સાધુતાની પગદંડી
૪૫
