Sadhuta ni Pagdandi Part 4

SR No.: 008079
Original Sutra Author: N/A
Author: Manilal Patel
Publisher: Mahavir Sahitya Prakashan Mandir Ahmedabad
Publication Year: 1999
Total Pages: 246
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Religion
File Size: 13 MB

Page 17

સાવરકુંડલામાં એક પ્રવચનમાં કહે છે :
કુંડલામાં સૌથી પહેલાં ૪,૦૦૦ વીઘા કરી રાખી છે, જ્યારે આંબરડી, અમૂલખભાઈનું ગામ એ કેમ પાછળ રહે ? મને આનંદ થાય છે કે, આમ કેમ બનતું હશે? ઈશ્વરનો આ સાદ છે. વિનોબાજી કહે છે, ઈશ્વર મને આ સુઝાડે છે'.
ભૂદાનનો સંકલ્પ છેવટે ઈશ્વર પૂરો કરાવે છે. મુનિશ્રીની સંકલ્પ ન તૂટે તે માટે જાણે કસોટી થાય છે. પણ મહાગુજરાતનો સંકલ્પ પૂરો થાય છે.
આ ગ્રંથમાં મુનિશ્રીના ૫૦મા વરસના જન્મદિનના ઉદ્દગારો આપણને જાગ્રત કરી જાય છે, સાથો સાથ તેમણે સ્વીકારેલ માનવતાને જગાડવાનો મહાન ધર્મ માનવધર્મ સંતોની પરમોચ્ચ કોટીમાં તેમનું અમીટ સ્થાન સ્થાપી જાય છે.
“આજે ૫૦મું વરસ મને બેઠું. ધર્મ અને વ્યવહારનો મેળ તૂટી ગયો છે. એ સાંધ્યા વગર છૂટકો નથી. ગામડામાં સ્ત્રીઓ અને પછાત વર્ગોની હાલાકી છે... સ્ત્રી જાતિની અવહેલના ભારે દુઃખરૂપ છે. એક બાળક અને બાળકીના ઉઠેરમાં નાનપણથી જ ભેદભાવ !.. એક બાજુ તિક્ષ્ણ હથિયારો શોધ્યા કરે છે કારણ કે બીજાને કાબૂમાં રાખવો છે. તેનું શોષણ કરવું છે. પણ જેની પાસે ઈશ્વરીય શસ્ત્ર છે, તે જીતે છે, બીજાને સુખી કરી શકે છે.'
આ તેમનો માનવધર્મ છે. પોતે જગતને સુખી કરવા પોતાની જાત ઉપર ગમે તેવાં જોખમો, અપમાનો અને કષ્ટો વેઠીને પણ વિચારપૂર્વક જીવનની પગદંડીને બીજા માટે પ્રેરણારૂપ બનાવી જાય છે. પોતાના ગુરુ સમક્ષ અને જે સંપ્રદાયમાં પોતે દીક્ષા લઈ સંન્યાસી બન્યા, તે લીંબડી સંપ્રદાયમાં પોતાની જીવનચર્યા જાહેરમાં સૌની આગળ રજૂ કરે છે.
જે સંપ્રદાયે તેમને સંઘથી વિમુખ કર્યા, છૂટા કર્યા, તેની સાથે પણ તેમની કેટલી બધી આત્મીયતા !
- સાધુ આખા વિશ્વને કુટુંબ માને છે લગભગ સાડાચાર વરસ પછી આ ઉપાશ્રયમાં આવવાનું થાય છે, અને તે પણ અમારા પરમપૂજ્ય ગુરુદેવની સમીપમાં રહીએ, એટલે આ પ્રસંગને હું ધન્ય માનું છું. ગયે વખતે હું આવ્યો ત્યારે ગુલાબચંદ્રજી સ્વામી હયાત હતા, આજે નથી. તેમણે કહ્યું : ઉપાશ્રયમાં રહો, હરિજનવાસમાં જઈને તેમને ભલે મળો.
પૂ. મહારાજશ્રીનો અધિકાર છે, તે કહી શકે, હું અધિકારી નથી. લીંબડી સંપ્રદાય અધિકારી છે.
આને મારું પિતૃસ્થાન જ માનું છું. પૂ. ગુરુદેવની સાથે છૂટા પડ્યા પછી પણ તેમની જે ઉદારતા રહી છે, તેને હું મારું ગૌરવ માનું છું. સાધુ સંન્યાસ
૧૨