________________
ઉતારો મંદિરમાં રાખ્યો હતો. તા. ૯-૧-૧૯૫૩ : દ્રઢ
બાવળીથી નીકળી કાંઠે આવ્યા. અંતર સાડાસાત માઈલ હશે. ઉતારો ચંદુભાને ઉતારે રાખ્યો હતો. અહીં હરિજન પ્રશ્ન ઠીકઠીક ઊગ્ર લાગ્યો છે. અફવાઓ જુદી જુદી રીતે ઊઠેલી ગોચરી લેવા ગયેલા ત્યારે એક ડોશીને પાછળથી બોલતાં સાંભળ્યાં. આ પાછળ છે, તે વઢવાણવાળો ઢેડ લાગે છે. તેમને ઉદ્દેશીને)
સાંજના હરિજનવાસની મુલાકાત લીધી. ભંગીભાઈઓને પણ મળ્યા. હરિજનો માટે નવો કૂવો તૈયાર થાય છે. તેમાંથી ભંગીને પણ પાણી ભરવા દેવા સમજાવ્યા.
રાત્રે જાહેરસભા સારી થઈ હતી. પણ રાત્રે અમે જ્યાં સુઈ ગયાં હતા ત્યાં આઠ દશ છોકરા વાંચવાને બહાને કોલાહલ કરવા લાગ્યા. ઘરમાલિકને કહ્યું એટલે તેને છોકરાઓને કહ્યું ગડબડ ના કરશો બેટા. પણ છોકરાંઓએ કોલાહલ ચાલુ જ રાખ્યો. અમને લાગ્યું કે છોકરા ઇરાદાપૂર્વક ધમાલ કરતા હશે રાત્રે બાર વાગે સૂતા, બે વાગ્યે ઊઠ્યા. અને પાછી ઠઠ્ઠામશ્કરી શરૂ કરી. એ સવાર સુધી ચાલી. સવારમાં ઊતરવાનો દાદરોજ ઊંધો કરી નાખ્યો. આમ પજવણી કરી. કોઈએ શીખવ્યું હશે, એમ લાગ્યું. આમેય આ બાજુ ગરાસદારો અને છોકરા પહેલેથી જ પોતાને ગામ આગેવાન માને એટલે તોછડાઈ વધારે લાગી. સંસ્કાર ન દેખાયા. સવારમાં અમે મકાન માલિકને પણ મળ્યા. તેમને રાતની હેરાનગતિની વાત કરી. અમારે રાજકોટ પહોંચવાની ઉતાવળ ના હોત તો મહારાજશ્રીની ઇચ્છા એકાદ બે દિવસ રોકાઈને પ્રયોગ કરવાની હતી. તા. ૧૦-૧ ૧૯૫૩ : લીઆ
કાંઢથી નીકળી લીઓ આવ્યા. અંતર સાડાચાર માઈલ હશે. ઉતારો ઉપાશ્રયમાં રાખ્યો હતો. વચ્ચે એક ટેકરી ઉપર વૃક્ષો અને વાવ વાળી સુંદર જગ્યા જોવા મળી. તા. ૧૦-૧-૧૫૩ : વેલાળા
લીઆથી નીકળી સાંજના વેલાળા આવ્યા. અંતર સાડાચાર માઈલ ૧૨૪
સાધુતાની પગદંડી
