________________
આવતો. તે આવે તો બીજા ઉપર ટેક્ષ નાખવાની જરૂર જ ના રહે. એ મુદ્દો તેમણે કહ્યો. તા. ૮-૧૯૫૨
આજે પણ અનાજ નહીં હોવાથી એક મોટું ટોળું મહારાજશ્રી પાસે આવ્યું અને ફરિયાદ કરી કે આ માટે શું કરવું ? ગઈકાલના ભૂખ્યા છીએ અને આજે પણ અનાજ નથી. ચાર ગાઉનો ફેરો પડશે, અને અનાજ બીજેથી મળતું નથી. આ ઉપરથી ગામના આગેવાનો અને દુકાનદારોને બોલાવ્યા. દુકાનદારોએ કહ્યું કે ગઈ તા. ૬-૭-૧૯૫૨ ના રોજ ચલન ભરેલું છે. તેનું ૧૪૦ ગૂણી અનાજ આવ્યું નથી. ગાડાં રસ્તે લવાય નહિ. સરકારી કોટ્રેક્ટરના ખટારા મારફત લવાય. આ માટે ત્રણ ચાર વાર મામલતદારને રિપોર્ટ કર્યો. પણ અનાજ આવ્યું નથી. હું શું કરું ? આજે ગાડાં મોકલું છું.
ગાડામાં સાંજે અનાજ આવે અને લોકોને મળે. ભલે ધક્કો ખાવો પડે. એટલે રાણપુરના મનોરભાઈ અને વાડીભાઈને પત્ર લખી તાબડતોબ ખટારા મારફતે અનાફ મોકલવા એક માણસને ચિઠ્ઠી લઈને મોકલ્યો. અને રાણપુરથી વાડીભાઈ ત્રણ ખટારા લઈને અનાજ નાખી ગયા. લોકોને સંતોષ થયો.
સુરાભાઈ અને કલ્યાણભાઈ રાયકા આવ્યા. તેમણે દુષ્કાળ અંગેની મુંબઈની હકીકતો કહી.
સહકારી જિન અંગે જીવરાજભાઈએ યોજના તૈયાર થાય ત્યારે મહારાજશ્રીના પત્ર સાથે લખવા જણાવ્યું છે. તેમણે ધારાસભાની કાર્યવાહીની પણ વાતો કરી. તેમને એવી છાપ પડી છે કે, માસ્તર આગળ નિશાળિયો હોય, એવી સ્થિતિ ધારાસભ્યોની છે. કોઈ બોલી શકતું નથી. કાર્યવાહી મરાઠી અને અંગ્રેજીમાં ચાલે. એટલે કેટલાક તો સમજી પણ શકતા નથી. એટલે રચનાત્મક કાર્યકરોને આપણે ધારાસભામાં મોકલી તેમને ખોયા જેવું લાગે છે.
ઉપવાસનો આજે બીજો દિવસ હતો. બપોરના એકાએક વાદળ ઘેરાયાં. મોટું વાવાઝોડું આવ્યું. અને વરસાદ પડવો શરૂ થઈ ગયો. અમે બારીએ સાધુતાની પગદંડી
