________________
કુતીમાતાને તરસ લાગી તે વખતે ધર્મરાજાએ યક્ષના જે પ્રશ્નો હતા તે વિસ્તૃત રીતે સમજાવ્યા હતા.
ખેડૂત પરિષદ ભરવા અંગે આયોજન વિચારાયું હતું. મહારાજશ્રીએ કહ્યું:
આપણે પ્રગતિનો ક્યાસ કાઢવો હોય તો બહુ પૈસા કે યંત્રો વધ્યાં છે, તેનાથી ન કાઢી શકીએ. પરંતુ માણસ બીજાને કેટલો ઉપયોગી થાય છે, અને તે કેટલો સદ્ગુણી બન્યો છે એનાથી કાઢી શકાય.એ જ ખરું માપ છે. આ સગુણોના વિકાસ માટે ગાંમડાંઓએ જાગવું જોઈએ. જાગવું એટલે કે સંગઠિત થવું. સંગઠનમાં જેટલું નીતિનું દિવેલ હશે, ઘસારો વેઠવાની શક્તિ હશે તેટલું કામ દીપી ઊઠશે.
ભાલ-નળકાંઠાના ૨૦૦ ગામો આપણે પ્રયોગ ક્ષેત્ર તરીકે લીધાં છે. તેમાં ચારથી પાંચ કરોડનું ઉત્પાદન થાય છે. તેમાંથી ૫૦ ટકા ખાવા માટે રાખીએ, તોપણ અઢી કરોડનો માલ બીજાને આપીએ છીએ. અને એટલો જ માલ બહારથી લાવીએ છીએ, બલકે એથી વધુ લાવતા હોઈશું. દસ ટકાના હિસાબે આપણે ૫૦ લાખ રૂપિયા વેપારીઓને નફાના આપીએ છીએ. ૪૫ લાખમાંથી જે ખરીદવાનું થાય-કાપડ, ગોળ, ખાંડ, ચા વગેરે-આ વપરાશની વસ્તુઓનો સહકારી ધોરણે વિનિમય કરીએ તો બધી રીતે ફાયદો થાય. એટલે આ અંગે બધા ગંભીરતાથી વિચારજો. ૦ તા. ૪-૧૨-૪૯ : અરણેજ
જવારજથી અરણેજ આવ્યા. અંતર દોઢ માઈલ હશે.ઉતારો નિશાળમાં રાખ્યો હતો. અહીં બૂટભવાની માતાનું પ્રખ્યાત મંદિર છે, લોકો બહારગામથી ઘણા આવતા હોય છે. તા. પ-૧૨-૪૯ : ભૂખી.
અરણેજથી નીકળી ભૂરખી આવ્યા. અંતર દોઢ માઈલ. ઉતારો ચોરામાં રાખ્યો હતો. • તા. ૧૦-૧૨-૪૯ થી ૧૮-૧૨-૪૯ : ગૂંદી આશ્રમમાં
અરણેજથી નીકળી ગૂંદી આવ્યા.ઉતારો ગામની ધર્મશાળામાં રાખ્યો હતો. ગૂંદી આશ્રમમાં ખેડૂતોનો વર્ગ યોજવામાં આવ્યો હતો. મહારાજશ્રીને સતત લાગ્યા કરતું હતું કે જયાં સુધી ખેડૂતનું ઘડતર નહીં થાય, એટલે કે સમાજના
સાધુતાની પગદંડી
