________________
આંબાના માલિક પૈકીનો સભ્ય. આ બધા મળીને યોગ્ય નિકાલ લાવશે. આ યોજના બધાને ગમી છે.
વડગામ વિભાગ બહુ નીચો પ્રદેશ છે. વળી હમણાં વહેણ રહે છે એટલે ખેતી ખૂબ સુંદર થાય છે. નહેર માટે મહેનત કરવી પડતી નથી. વહેણના ઊંચાણવાળા ભાગમાં બંધ બાંધી પાણી જોઈએ તેટલું વાળી લે છે. કેટલેક ઠેકાણે તો ખેતરના એક ભાગમાંથી કુદરતી ઝરણાં જ વહેતાં હોય છે; એટલે ત્રણ પાક ખુશીથી લઈ શકાય છે. કૂવા પણ છીછરા થાય છે. લોકો અનાજ કરતાં કંટ્રોલ બહારની વસ્તુ બહુ વાવે છે. ચણો પુષ્કળ થાય છે. ઈસબગુલ (ઊમતું જીરું), શેરડી, શાકભાજી, બટાટા, એરંડા વગેરે ખૂબ કરે છે. અનાજ વધુ ઉગાડોની વાત ગળે ઊતરતી નથી તેનાં આ સ્પષ્ટ કારણો છે.
વડગામથી બનાસકાંઠાના છેલ્લા ગામ સેભરવાસણા થઈ અમે તારંગા આવી પહોંચ્યા.
( શ્રી રવિશંક્ર મહારાજની વાતો
દાદાનો અમૃતાનુભવ પૂજ્ય રવિશંકર દાદા લગભગ તેર દિવસ અમારી સાથે પ્રવાસમાં રહ્યા. તે દરમિયાન તેમણે ચાલતાં ચાલતાં કેટલીય વાતો પોતાના અનુભવની કહી સંભળાવી. તેમાંની કેટલીક આપણને બધાને ઉપયોગી થાય તે સારુ અહીં આપું છું :
ભણતર અને કેળવણી ભણતર અને કેળવણીમાં બહુ ફેર છે. આજે આપણે બાળકોને ભણતાં શીખવીએ છીએ, કેળવણી નથી આપતા. ભણતર એટલે બોલતાં શીખવું. ભણતરથી બુદ્ધિ આવે અને કેળવણીથી યોગ આવે. યોગ આવે તો જ બુદ્ધિ કામની. યોગ વગરની બુદ્ધિ બીજાનું શોષણ કરવાનું જ કામ કરે. જેમ આજના મોટાભાગના કાયદાશાસ્ત્રીઓનું બન્યું છે.
માબાપ અગર ગુરથી વિહોણી કોઈ કેળવણી ના હોઈ શકે. પણ આજે ઊલટું છે. છોકરો શું ભણે છે તે માબાપ નથી જાણતાં, છાત્રાલયોમાં છોકરાં રહેતાં હોય છે પણ કંઈ ગતાગમ હોતી નથી. મોઢામાં દાતણનો કૂચો હોય અને વાંચતાં હોય છે, ટહેલતાં ટહેલતાં ગમે ત્યાં થૂકે છે, ભોજન કરવા બેસે છે તો કેટલુંય એઠું મૂકતાં હોય છે. કામ કરતાં શરમ આવે છે. એટલે બીજાની મહેનતથી જીવતાં હોય છે. જો
સાધુતાની પગદંડી
૧૩૩
