________________
પગાર વધારાનો. જો કે એ જોઈશે તો ખરો જ, પણ પ્રતિષ્ઠાનો સવાલ એથી મોટો છે એ મેળવવી જોઈએ. ત્યાગ વૃત્તિમાંથી જ તે આવી શકે.
આજે સવારે ૯-૪૩ મિનિટે સરદાર વલ્લભાઈ પટેલના અવસાનના સમાચાર કૉલેજમાં જ સાંભળ્યા. એટલે તેમના આત્માની શાન્તિ માટે ત્યાંજ પ્રાર્થના કરી.
તા. ૧૬ : ૧૭ : ૧૮
ગિરધરનગરમાં ત્રણ દિવસ રોકાયા. અહીં મંડપ બાંધીને પ્રવચન માટે મંચ બનાવ્યો હતો. બોર્ડિંગમાં વિદ્યાર્થીઓ સાથે વાર્તાલાપ થયો તે પછી પૂ. રવિશંકર દાદા મહારાજશ્રીને મળવા આવ્યા. ખાસ તો કાળુ પટેલનું ખૂન થયેલું તે અંગે મહારાજશ્રીને મંથન અને પ્રત્યાઘાત ચાલતો હતો તેમાં સલાહ સૂચના માટે આવેલા. અજમેરાએ પૂ. રવિશંકર દાદાને બે શબ્દો કહેવા વિનંતી કરી. દાદાએ કહ્યું :
પૂ. મુનિશ્રી બહેનોને કંઈક કહેવાના છે એમની વાણી સાંભળશો ત્યારે સંતોષ થશે. હું તો એમનાં દર્શન માટે આવ્યો હતો. હું કહીશ તેટલા મુનિશ્રીના શબ્દો ઓછા સાંભળવા મળશે. તેમણે કહ્યું : ‘બહેનો, તમે જે સાડીઓ પહેરો છો તે કપડા ઉપરની ભાત રક્ષણ કરે છે કે તેનું પોત રક્ષણ કરે છે ? ખરી કિંમત પોતની છે, ભાતની નહીં. ભાત આંખને ગમે છે એટલે આપણે એને ખરીદીએ છીએ, પણ રક્ષણ ભાત આપી શકતી નથી. બાપુજીએ કહેલા શબ્દો છે તે કહું : ‘ટાપટીપ, મોટર, બંગલો થોડું ભણતર એ બધી ભાત છે, એ આત્માનું રક્ષણ નહીં કરી શકે. આત્માનું રક્ષણ સદાચાર સત્સંગ સાંચન અને આત્માનું શોધન એ પોત છે. એ વધતું હોય અને પૈસો, મોટર, બંગલો હોય તો નુકસાન કરતાં નથી, પણ પોત વેચીને ભાત પડી જશે તો પોત ભાતને ખાઈ જશે. આપણને આંખને ગમે એવા બહારના વૈભવો એટલા બધા આવે છે કે પોત ભૂલીને ભાત સામે આવે છે આપણું મોઢું ભાત તરફ જાય છે. હોંશિયાર માણસ પોતમાં ઘટ્ટપણું કુમાશ જોશે તે ભાતને બહુ નહીં જુએ. આપણે શાન્તિથી જીવવું હોય તો સદાચાર તરફ, સાદાઈ તરફ, સંયમ તરફ વળવું પડશે.
તે પછી સંતબાલજીએ આજની પરિસ્થિતિમાં સ્ત્રીઓની ફરજ એ વિષય
સાધુતાની પગદંડી
૯૦
